Yaşama Sebebim

YAŞAMA SEBEBİM

Bu hayattan sıkılalı çok olmadı aslında. Arkadaşlarımın birer birer gittiğini gördüğümde oldu bunlar. Bazen çok bencil olabiliyorum. Ama tek istediğim o en sevdiğim yüzü görmek istiyorum. Sadece onu görmek istiyorum. İşte o zaman rahatça bu hayata gözlerimi yumabilecek, bir daha uyanmak için hedefim kalmayacak. İsmini vermicem şimdilik. Sadece ulaşılmaz biri. Onun yanına gitmek için paralar verip bir fotoğraf çekilip gelmek..

Evet şimdi daha iyi anladınız sanırım.

Bu kişi bir ünlü

. Ailemden yalvararak, aç kalarak aldığıum parları bilet için harcadım. Zaten onun için biriktiriyordum ya. Şİmdi o gün. Onu görebilceğim. Kulağına hissettiklerimi söyleyip hayata gözlerimi yummak, bir daha açılmayacak gözlerle dışarıya bakıyorum. Sonra en güzel şeylerimi giyip hazırlanıyorum. Gidiyorum şu anda heycanlıyım aslında.

Konser bitti. Kulise geçiyorum. Tüm kızlar etrafta merakla bakınıyor. ''nerde bu?'' diyorlar . Bense biliyorum nerede olduğunu.

Perdenin arkasında.

Ben gülümsemiyorum ama dierlerinin ağızları kulaklarında. Son olarak onu görmek istiyorum ben. Son olarak onun nefesinin , teninin bana deymesini. işte bu yüzden onunla fotoğraf çekilip gözlerimi sıkıca yumup terastan atlıyacağım. Perdeyi ilk önce açmadım. İzledim onu. ''Beni bulamayacaklar'' der gibi bakıyordu.

Sonra perdeyi yavaşça açtım

. Bana şaşırmış bir ifadeyle bakıyordu. Sonra şaşırması gülümsememe yansıdı. Ben sadece ona öylece bakıyordum. Oysa bana ''sarılmıyacakmısın?'' der gibi bakıyordu. Sonra kızlar üstüne geldi. Sarıldılar. o ise hala bana şaşkınca bakıyordu. Sonra sıra fotoğraf çekimine geldi. Sonda ben vardım. Herkes üstüne çıkarcasına sarılıyordu. Bense oturmuş ona bakıyordum. Sonra sıra bana geldi. Bana bir melek gibi baktı bir an. Hayatımda asla bir sıcaklık bulamıyordum. Uyayamadığımda onun kollarında olduğumu düşünüp uyuyordum. Sonra ona sarıldım. Çektiler. Sonra boynuna sarıldım. Kokusunu hep merak etmişimdir. Şimdi ise doyasıya çekiyordum.

Şeftali kokuyordu.

Sonra kulağına fısıldadım

-Seni hep sevdim. Hep sana böyle sarılıp kokunu içime çekmek için yaşamıştım. Şimdi bunlar oldu. Rahatça ölebilirim.

-Ne ? Öl-ölmek mi?

-Ben hep bu an için yaşadım. Şimdi nedenim yok. Neden boşuna yaşayayaım? Neden daha çok acı çekeyim ?

-A-ama..

-Seni sevdim. Beni unutma. Ya da unut benim gibi bir aşk tutkununu unut.

Sonra ondan ayrıldım. Gözleri yuvarlarından çıkacak gibiydi. Ufak bir tebessüm ettim. Dudakları çok güzeldi.

-Son kez ondan tadabilr miyim ?

-Neyden ?

-Dudaklarından.

Sonra beni öpmeye başladı. Bende karşılık veriyordum. Dudakları çok güzeldi. Sonra ondan ayrıldım. Gözlerimi yumdum. Herkes gitmişti. BU yüzden son olmayı tercih ettim. Yeri biliyordum. Nefes te almıyordum. Onun kokusuyla ölecektim. Şanslıyım.

Sonra tam bir ayağım boşluğa gidecekken biri beni kolumdan tuttu ve kendisine çevirdi. Gözlerimi açmak istemiyordum.

-Ben.

Sesinden tanıdım. Sonra nefesimi verdim. Şeftali! Bu oydu. Gözümü açtım.

-Hayatının nedeni olmak çok isterim...