İHANET

İHANET GÜNÜ

Medyada Feyza var.

Feyza'dan

         Sabahın yedisi ve ben göz kapaklarımı annemin seslenmesiyle ağır ağır ve usulca istemsiz bir şekilde açtım .Annem sesini duymamdan saniyeler sonra odama gelmişti bile ve ben sırf beni öpsün diye gözlerimi kapatmıştım . Annem yanıma yaklaşarak iki yanağıma kısa öpücükler bıraktı.

         Hadi uyan sarı böceğim diyerek beni uyandırmaya çalıştı çünkü bugün çok güzel bir gündü annemle çok işimiz vardı . Bugün benim doğum günümdü hemen kahvaltımı yapıp doğum günü için hazırlattığımız .pastayı alacaktık .

         Sanırım annem kıyafetimizi seçmişti ve ikinci kez kalkmamı söylemişti . Ben bu günün doğum günüm olduğunu hatırlayınca eyvahhh!!! diyerek yataktan kalktım . Halbuki gece heyecandan uyuyamamıştım  ama sabah doğum günüm olduğunu unutmuştum . Kıyafetlerimi hızla giyerek yedinci yaş günüm için hazırlıklara başlamalıydım.Babam süslemeler ve bahçe  düzeni için organizasyon şirketiyle anlaşmıştı onlar bir saate kadar gelip doğum günüm için hazırlık yapacaklardı .

         Aslında ben ve annem evimizde kendi aramızda kutlamayı tercih etmiştik ama babam kesin bir dille reddetmişti Benim babam bu tür davetlere çok önem verir ve ihtişamı  çok sever .

         Kıyafetlerimi giydikten sonra aynanın karşısına geçip annemin saçlarımı  örmesini istemiştim . Aynadan anneme masum bakışlar atmıştım çünkü annemin zayıf noktasını biliyordum eğer ona böyle masum bakışlar atarsanız benim canım annem herşeyi hemen kabul eder . Ve tam istediğim gibi oldu gülerek yanıma gelip saçlarıml ördü. Annem saçımı ördükten sonra beni kucağına alarak salona çıkarmak istemişti ki ona mani oldum.Hayır yani kucağına almasında bir şey yok hatta uzun zamandır annemin kucağına binmiyordum
çünkü annem 2 aylık hamileydi yani abla oluyordum . O kadar istiyorum ki kardeşim olmasını onunla oyunlar oynamayı , o çok sevdiğim parka gitmeyi ama daha koskoca yedi ay var .Yedi ay sonra gerçek bir abla olucam Neyse ben anneme tepki verince annem şaşırmış bir şekilde
   
"Ne oldu sarı böceğim" dedi
Ben anneme masumca bakarak

"Babam artık kucağına binmemem gerektigini söyledi .Kardeşime zarar gelebilirmiş."

"Tamam o zaman sen kahvaltıya in bende geliyorum."

"Tamam anne"

O kadar heyecanlıyım ki acaba pastam  hazır mı , hazırlıklar tamam mı ha bide arkadaşlarımı çağırmam gerek annem akşam istediğim herkesi çağırabileceğimi söyledi .Çok işim var bugün. Hemen kahvaltimi yapmam gerek kahvaltı masasına indiğimde babamı yerinde görmeyince yardımcımız olan fatma albaya dönerek ,

"Babam nerde Fatma abla"dedim.
Elindeki portakal suyunu bırakarak bana döndü .

"Semra hanım geldi birlikte çalışma odasına çıktılar tatlım."

Fatma abla usulca arkama geçip yanağıma küçük bir öpücük kondurdu ben şaşkınca ama gülümseyen gözlerle kafamı çevirerek Fatma ablaya baktım.Gözlerim birden bana doğru uzatmış olduğu hediye kutusuna gitmişti .Büyük samimiyetle gülümseyen gözleriyle bana bakıp eee ne duruyorsun hediyeni açmıyacakmısın diye sordu .Ben heyecanla kutuyu açmak için harekete geçmiştim ki annemin seslenmesiyle sesin geldiği yöne baktım .

"sarı böceğim pastan hazırmış hemen gidip almam gerek "dedi.

Bende anneme,

"  anne bende gelmek istiyorum" dedim.

"Tamam o zaman hemen çıkalım"

          Annem telaşlı ve hızlı bir şekilde beni arabaya doğru götürdü annem hemen arkamdaydı önce beni koltuğa oturtup kemerimi taktı daha sonra yanağımdan öpüp ağlamaya meyilli gözleriyle bana baktı .Daha sonra  sürücü koltuğuna doğru ilerledi.Artık herşey hazırdı . Tek eksik pastaydı ha bide davetliler vardı. Daha kimseyi çağırmamıştım.

         Yolda giderken bir ara gözlerim dikiz aynasindaki aglamaktan kızramış gözlere gitti bu gözler anneme aitti zaten bir gariplik vardı onda gözleri bir başka bakiyordu bugün gülüşü farklıydı sesi sanki dokunsan aglayacakmış gibi . Gözlerimi dikiz aynasından çekmeden konuşmaya başladım.

"Anne neyin var .Niye ağlıyorsun"

Seismi geçte olsa duymuştu. sağ gözünden süzülen göz yaşını silerken ,

"Birşeyim yok sarı böceğim ben iyiyim."demekle yetindi.

        Konuyu değiştirmek için doğum günüme kimleri çağıracağımı  sordu.

         Ben gülümseyerek ,

"Doruk hariç herkesi çağıracağım."

           Bu cümleden sonra anneme ezile büzüle baktım çünkü annem Dorukla  iyi geçimemi istiyordu. Doruk annemin en iyi  arkadaşı olan Semra ablanın oğluydu.Semra  abla 1.75 boylarında esmer uzun siyah saçlı biriydi.Çok tatlı biriydi ayrıca gözlükleri tatlılığına tatlılık katıyordu .

        Annesini çok sevmeme rağmen Doruk'tan  hiç haz etmiyordum.Gerçi oda beni sevmiyor .Bazen onu öldürmemek için kendimi zor tutuyorum.Onu doğum günümde çağırmıyorum çünkü, geçen yılki doğum günümü mahfetmişti.Bu çocuğun bana ne garezi vardı bilmiyorum ama annem, babasını hiç tanımadığı için böyle asabi bir çocuk olduğunu düşünüyor. Bilmiyorum ne annesizliği nede babasızlığı hiç tatmamıştım, ve takmaktan deli gibi korkuyordum.Yani anlayacağınız Doruk'la aram iyi degil .Bu düşüncelerden sıyrılıp dikiz aynasından anneme baktım hıçkıra hıçkıra ağlıyordu .Neden ağladığını merak etmiştim yani böyle bir günde neye üzülür neye ağlar.Ben bu sorulara içimde cevap ararken çalan korna sesleriyle göz kapaklarım kapandı ve artık her yer karanlıktı.........

      Arkadaşlar bu benim yazdığım ilk kitap ve baya heyecanlıyım hatalarım olursa şimdiden ÖZÜR DİLERİM...♥♥♥♥♥♡♡♡♥♥♥♥♥
 

  Yazdığım bölümler hakkında düşündüklerini yazarsanız sevinirim... ♥♥♥♥♥♥♥♥

  ilk bölümler kısa ama sonrakiler uzun olucak.