Czasami ciężko zamknąć jeden rozdział w naszym życiu i rozpocząć nowy. Dawne wydarzenia mogą nas prześladować dopóki sami nie postanowimy wypędzić ich z naszego życia.
Cześć. Nazywam się Weronika, mam dwadzieścia sześć lat. Od dziecka moje życie nie należało do łatwych, cały czas miałam pod górkę. Gdy miałam 16 lat miałam próbę samobójczą jednak dzięki szybkiej interwencji mojej babci, (której jestem bardzo wdzięczna bo gdyby nie ona to nie miała bym teraz wspaniałej rodziny, kochającego męża i dwójki dzieci) mogę nadal cieszyć się z życia. Od tamtego czasu byłam pod opieką psychologa. Przez parę lat leczyłam się z depresji, w którą popadłam przez moich bliskich. Moja pani psycholog poradziła mi abym napisała pamiętnik. Chciała w ten sposób pomóc mi uporać się z trudnym dzieciństwem. Mówiła abym każdego dnia pisała na kartce swoje przemyślenia, negatywne bądź pozytywne myśli i tak właśnie postanowiłam zrobić. Parę histori postanowiłam tutaj opowiedzieć, o niektórych wolała bym nie wspominać gdyż są dla mnie zbyt trudne.
Jest to moja pierwsza opowiedź i mam nadzieję że jak narazie jest do zniesienia . Jeżeli macie jakieś uwagi albo rady czy coś to możecie napisać xd z chęcią poczytam pewnie mi to pomoże ;3 okładkę też z czasem zmienię... Może i nazwę ale jeszcze nw jak narazie tak zostawię xd
