Hai, ik ben Mia en dit is mijn verhaal...
26 Juni 2017 was ik jarig. Mijn beste vriendin kwam en ik had haar ontzettend gemist, omdat ze drie jaar geleden was verhuisd naar Australië voor het werk van haar ouders. Ze zou om 15:45 bij Starbucks komen. Ik en mijn moeder zouden haar ophalen en ze zou dan, samen met haar ouders, twee weken blijven logeren in onze logeerkamer. Ik heb er super veel zin in!
'Kijk mam, daar komt ze uit. Hoe laat komen ze ook alweer aan?' 'Uhm, volgens mij om vier uur en het is nu 10 over half. Zullen we dan eerst nog even bij de AH croissantjes halen, ik rammel van de honger.' Zegt mijn moeder. Samen lopen we naar de AH. Na een kwartiertje lopen we op ons gemak naar Starbucks. Ik kijk of er nog een lege tafel staat waar we met z'n vijven aan kunnen zitten. Maar dan zie ik haar, achteraan zit Eva samen met haar ouders. Ik sta stokstijf stil en ik weet niet wat ik moet. Na vijf seconden ziet ze mij ook. Ze staat op en begint te rennen. Langzaam begin ik ook in beweging te komen en doe mijn armen wijd. En voor dat ik het weet sta ik Eva te omhelzen. Ik heb haar zo erg gemist, zo erg dat ik haar niet meer wil loslaten. 'Hoi mop', zeg ik. 'Hai frutella', zegt zij. En zo blijven wij vijf volle minuten staan. Het was geweldig...
Toen we uitgeknuffelt waren liepen we naar de auto en reden we naar huis. Eenmaal thuis gingen we op mijn kamer zitten net als vroeger. We hadden het over wat we allemaal meegemaakt hadden. Van vriendjes, tot school, tot mijn verjaardag. Want even was ik vergeten dat ik jarig was.
We zitten op mijn bed en we hebben het over Finn, de nieuwe buurjongen van Eva. Hij is super knap volgens Eva en ze heeft een crush op hem. 'Hij heeft bruin haar en is super gespierd. Hij heeft twee keer hoi tegen me gezegd, ik werd helemaal rood', vertelt ze. 'Omg, ik wil hem echt zien!!' Zeg ik vol enthousiasme. 'Dat mag, maar nu even over jou, want jij bent jarig!! En natuurlijk heb ik een cadeautje. Nieuwsgierig?' Zegt ze met lach op haar gezicht. 'Jazeker!! Ok, ik denk dat het een fiets is. Of nee, wacht! Het is een gouden ring!' 'Gekkie, natuurlijk niet.' Zegt ze en ze pakt een klein pakketje in de vorm van een boek. 'Oooh, het is een boek....' Iets minder enthousiast, want ik hou absoluut niet van lezen. Ik zou het heerlijk vinden als ik kon genieten van een verhaal en zo 20 boeken in een jaar kon verslinden. Maar helaas heb ik dyslexie, en Eva weet dat maar al te goed, dus waarom geeft ze nou een boek? Ik pak het boek aan en bekijk de witte kaft. Het heeft blauwe rode stippen. Rood is mijn lievelingskleur. Ik trek het papier rustig kapot en ik zie de achterkant van het boek tevoorschijn komen. Ik zie een blauwe kleur en probeer te raden welk boek dit kan zijn. Ik draai het boek om en haal langzaam het papier weg en gooi het op de grond. Mijn ogen dwalen over het boek met zijn fantastische kleuren en letters. Langzaam lopen mijn ogen over de kaft naar de titel. Daar staat in grote sierletters: "Aslihan".
