10 Temmuz 2016 sabah saat 8.30 gibi uyandım her zaman ki gibi keyifsizdim huzursuzdum sevdigim şarkıyı açtım ve kahvalti sofrasını kurmaya başladım muzik eşliğinde kahvaltımı yapıyor bi yandan eksik bir kişi var diyip kendimi yiyip bitiriyodum.Yemek yemegi bitirdigimde üstümü degiştirdim ve metroya doğru yol aldım metroya bindiğimde bir kız gözüme takıldı ve bu ilk görüşte aşk olayina şimdi inanmistim.Metrodan indiğinde hemen telefon isteme taktiğini uyguladim ve numarasini aldim wpden kıza yazdım ve işte o zaman başladi hersey.
Her şey çok güzel gidiyordu muhabbetimiz vardi her sabah günaydin mesaji her gece iyi geceler mesaji eksik olmuyordu sonra dayanamayıp aşık olduğumu itiraf ettim.Hayatımdaki en mutlu gün buydu.Onunla Buluşuyordum sarılıyordum kokusunu içime çekiyordum deliler gibi aşıktım herşeyimiz iyidi aradan 1 ay falan geçti tabi gene sarmaş dolaşız bana sariliyo falan çok hoşuma gidiyordu nefes almasi bile guzel biseydi sonra
Gene disari ciktim onla bulusmayacaktik bizim yerimiz vardi oraya gideyim az tek oturayim dedim sonra onu gördüm ama yaninda bi erkek vardi hemen telefondan aradim
+Hayatım Nerdesin
-Evdeyim bitanem annem hasta ona bakiyorum sen nerdesin
+ Arkana baksana
Sonra arkasina baktıgında beni gördü sarıldığı o cocuğu birakip yanima geldi ve şunlari söyledi
+Hayatim valla gördüğün gibi değil kankam o ya
-Evet kankan dimi kankalarını öpuyor musun dudağından sen ?
Dedim ve ordan ayrildim.Eve gitmedim aksine dışarı cıktım kafamı dinlemem gerekti olmadi. Boş bi yere gittim avazim cıktıği kadar bağırdim Sessiz sessiz ağladim ve dönüp çabalamadi bile sanırım biz hep kaybedenlerden olduk
