The big change

Κεφάλαιο 2ο

Η μικρη εδώ και 2 λεπτά με κοιτάει με ενα χαμογελο μέχρι τα αφτιά... Σκέφτομαι τι ζημια να εχει κάνει και τσεκάρω γυρω γύρω τον χώρο... Δεν ειναι μεγάλο σπίτι και προφανώς δεν εχω κάτι εύθραυστο, οπότε αποφασίζω να ρωτήσω πριν είναι αργά.

Α- Καλημερα γλυκιά μου, γιατί χαμογελάς έτσι;

J- Κοιμήθηκα εδω... Ο μπαμπας μου δεν με πήρε;

Α- Του είπα να μην σε ξυπνήσει, τώρα όπου νανε έρχεται.

J- Γιατί;

Α- Γιατί πρέπει να πας να ετοιμαστείς και εγω πρέπει να δουλέψω, μην ξεχνιόμαστε αύριο εγω δουλεύω και εσύ έχεις σχολείο.

J- Δεν θέλω να πάω στο σχολείο.

Α- Μα γιατί;

J- Γιατί ολα τα παιδάκια εκει ειναι κακά και μου λενε πως η μαμα μου δεν με αγαπάει και δεν νοιάζεται για εμένα. 

Εκείνη την στιγμη δακρυσα και ο Niall που μόλις είχε μπει μέσα στο σπιτι αθορυβα ειχε μείνει άναυδος. Γιατι πρέπει να ξεχνάω την πόρτα ανοιχτή;

Α- Εμμμ γλυκια μου παιδάκια ειναι λενε κακίες γιατί σε ζηλεύουν.

J- Εσενα σου έλεγαν κακά πράγματα;

Α- Δεν θυμάμαι...

Ν- Νταξει φτάνει δεν θα της ζητήσεις και το βιογραφικό της. Πάμε!  Και Αμελια... σε ευχαριστώ ξανά.

Εγνεψα και τους συνοδεψα μέχρι την πόρτα. Μολις την έκλεισα, πηγα κατευθείαν για μπάνιο, η ερώτηση της μικρής ήταν απροειδοποιητη. Στεναχωρηθηκα παρα πολυ για την μικρη δεν ξερω αλλα δεν αξιζει σε κανενα παιδακι

Αυτο γινοταν και σε εμενα οταν ημουν μικρη αλλα σε αλλα θεματα αλλα οταν κοροιδευεις ενα μικρο παιδακι επειδη δεν ξερει να κανει ενα αθλημα ειναι πολυ κακο για το πως θα νοιωσει . Ετσι αφιέρωσα την ζωη μου στο να γράφω διάφορα πράγματα. Με εκνευρίζει ώρες ώρες που τα σκέφτομαι αυτά οποτε προσπαθω να τα αποβαλλω. Μοκις τελείωσα με τις σκέψεις και το μπάνιο βγηκα εξω και έβαλα κάτι άνετο αφου είχα να τελειώσω το άρθρο.

Μετα από 3 ολόκληρες ώρες τα κατάφερα. Αποθήκευσα το αρχειο και έκλεισα τον υπολογιστή και πηγα να μαζεψω λιγακι το σπίτι ετσι ώστε να φτιάξω να φαω κάτι. Η ώρα ηταν 2 και αποφάσισα να φτιάξω μια μακαροναδα, οταν σκέφτηκα ότι δεν εχω τιποτα μεσα στο ψυγειο περα απο αναψυκτικά. Πηρα το μπουφαν μου και την τσάντα μου, πέταξα μεσα τα πράγματα μου και ξεκινησα για ένα κοντινό μαγαζί γιατί χρειαζόταν να γεμίσω το ψυγειο μου. Ευτυχώς δεν περπάτησα παρα πολυ ειδα ενα σχετικά μεγαλο κατάστημα με ολα τα είδη που χρειαζόμουν. Μπηκα μέσα και σε μιση ωρα ειχα σχεδον γεμίσει το καρότσι. Τότε μου ηρθε φλασια πως θα τα κουβαλούσα ολα αυτά τα πράγματα μεχρι το διαμερίσμα μου. Πηγα στο ταμείο και πλήρωσα τα πράγματα, αφού τα εβαλα σε σακούλες προσπάθησα να τις παρω ολες μαζι. Ηταν μάταιο, στο τέλος, σιγα σιγά με μικρα βήματα την φορά τα κατάφερα και βρέθηκα στην είσοδο της πολυκατοικίας. Μπηκα μέσα στο ανσασερ και πατησα να παω στον δεύτερο όροφο, αφού εκανα μεγάλη προσπάθεια για την μεταφορά των τροφων άνοιξα επιτέλους την πόρτα του διαμερισματος μου και μπηκα μέσα.