I am truly madly deeply in love with you.

I am truly madly deeply in love with you Elizabeth

Δεν έπρεπε να πιω. Πάλι χάλια έγινα, και όλα για αυτόν... για αυτόν τον ηλίθιο. Πραγματικά μου έχει γίνει συνήθειο να τον λέω έτσι. Αλλά του αξίζει και του ταιριάζει. Το κεφάλι μου γυρίζει και όλα αυτά τα φώτα, η μουσική και ο καπνός δεν βοηθάνε καθόλου την κατάσταση μου. Και αυτός συνεχίζει να είναι εκεί με αυτή... με αυτή την... Θεέ μου, σταματά αυτόν τον πόνο σε παρακαλώ.
"Flora πάω λίγο τουαλέτα." λέω στην κολλητή μου που χορεύει με τον Henry.
-Αυτοί οι δύο είναι πραγματικά φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Και το ξέρουν όλοι εκτός από τους ίδιους.- Με κοιτάει λίγο περίεργα και με ρωτάει αν είμαι καλά.
Ωχ! Όχι. Πες μου ότι δεν άρχισα να κλαίω. Της γνέφω με ένα χαμόγελο και αρχίζω να κατευθύνομαι προς τις σκάλες για να κατέβω στις τουαλέτες του club. Απορώ ποιος σκέφτηκε να βάλει τόσες σκαλες. Έτσι όπως γυρνάει το κεφάλι μου απορώ πως δεν έπεσα και δεν έσπασα κανένα πόδι. Αμέσως πλένω το πρόσωπο μου με κρύο νερό και σκουπίζομαι απαλα, για να φύγουν τα πολλά νερά αλλά όχι και η δροσιά. Πάλι καλά που δεν βάφτηκα έντονα τώρα θα ήμουν σαν κλόουν. Αφού ηρέμησα λίγο βγήκα από την τουαλέτα και στάθηκα σε ένα τραπεζάκι που είχε έξω στον διάδρομο. Βγάζω το κινητό μου από την τσέπη του τζιν μου και βλέπω ότι έχω μήνυμα από τον Cody. Αυτός ο άνθρωπος, ξέρει ποτέ να μου στείλει. Πάντα μου φτιάχνει το κέφι, μου φαίνεται πως χρειάζομαι λίγο Cody αυτήν την στιγμή. Ακόμη και έτσι με κάνει και χαμογελάω.
"Elizabeth είσαι καλά;!"
Αυτή η φωνή. Τι στο καλό κάνει αυτός εδώ;
"Μια χαρά!" του απαντάω απότομα και δεν τον κοιτάζω καν.
"Είσαι σίγουρη; Και επάνω δεν φαινώσουν πολύ καλά."
Ναι και εγώ τώρα πίστεψα ότι νοιάζεσαι.
"Είμαι μια χαρά William. Μπορείς να πηγαίνεις τώρα. Είμαι σίγουρη ότι θα σε περιμένουν επάνω." του απάντησα γεμάτη ειρωνεία και τον κοίταξα κατάματα. Κάτι που δεν έπρεπε να κάνω. Αφού το ξέρω, γιατί το κάνω;! Δεν πρέπει να τον κοιτάζω απευθείας. Τα μάτια του ήταν, είναι και θα είναι πάντα το αδύνατο σημείο μου.
"Συγγνώμη." του είπα για τον ειρωνικό και απότομο τρόπο μου και κατέβασα το βλέμμα μου.
"Δεν πειράζει. Μάλλον μου άξιζε." μου είπε γλυκά με ένα χαμόγελο. "Μήπως θέλεις να μου μιλήσεις; Ίσως μπορώ να σε βοηθήσω."
Οκ... και εγώ τώρα πρέπει να ονειρεύομαι... να του μιλήσω; να με με βοηθήσει; τι στο καλό. Βρισκόμαστε σε κάποιο παράλληλο σύμπαν;!
"Χα. Δεν μπορείς να με βοηθήσεις. Ειδικά εσύ." του απάντησα.
"Και γιατί αυτό;!" με ρώτησε. "Που το ξέρεις μπορεί να σε ξαφνιάσω." πρόσθεσε χαμογελώντας.
"Δεν το ξέρω απλά. Είμαι απόλυτα σίγουρη."
"Μπορούμε να προσπαθήσουμε. Το υποσχέθηκα στην Flora."
"Ορίστε;!"
"Ήταν έτοιμη να κατέβει αυτή αλλά της είπα ότι θα έρθω εγώ. Εξάλλου περνούσε τόσο καλά με τον Henry δεν ήθελα να τους το χαλάσω." μου είπε με νόημα και με ένα χαμόγελο που με αποσυντώνησε. Θα την σκοτώσω αυτήν την κοπέλα κάποτε. Δεν μου την γλιτώνει. Το μόνο που την σώζει τώρα είναι ο Henry.
"Λοιπόν θα μου μιλήσεις;" επέμεινε.
"Να σου μιλήσω να σου πω τι...; Ότι μου αρέσεις; Ε! Λοιπόν μου αρέσεις. Βασικά είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Όμως δεν σου ζητάω να νιώσεις τα ίδια με εμένα προς Θεού. Το μόνο που σου ζητάω είναι να σεβαστείς αυτό το συναίσθημα. Επειδή ο έρωτας μου για εσένα δεν είναι κάτι που σχεδίαζα, δεν τον ήθελα, δεν τον επιδίωκα, απλά συνέβη. Και ναι ζηλεύω, κλαίω, θυμώνω και δεν κοιμάμαι αρκετά βραδιά, γιατί είμαι εγωίστρια και δεν θέλω να είσαι με καμία άλλη. Ποτέ δεν πίστευα ότι εσύ θα γινόσουν τόσο σημαντικός στη ζωή μου αλλά έλα που έγινε." Καλά γιατί με κοιτάει έτσι... Οοοοχι!!! Όχι, όχι, δεν το έκανα, όλα αυτά τα είπα απέξω μου; Να ηλίθια. Μούτζωσα τον εαυτό μου μέσα στο κεφάλι μου. Τώρα γιατί χαμογελάει και αυτός έτσι.
"Ε! Λοιπόν μου αρέσεις. Και είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Όμως εγώ απαιτώ να νιώσεις τα ίδια με εμένα. Επειδή ο έρωτας μου δεν είναι κάτι που σχεδίαζα αλλά τον θέλω και τον επιδιώκω. Και ναι ζηλεύω, θυμώνω και δεν κοιμάμαι αρκετά βραδιά γιατί είμαι εγωιστής και δεν θέλω να είσαι με κανέναν άλλο εκτός από εμένα. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα υπήρχε κάποτε κάποια τόσο σημαντική στη ζωή μου, αλλά έλα όμως που υπάρχει. Και σε θέλω." είπε με ένα χαμόγελο κολλημένο στα χείλη του, και έχω μείνει να τον κοιτάω σοκαρισμένη. "Και τώρα θα ήθελα να μου επιτρέψεις να κάνω κάτι που φαντάζομαι εδώ και πολύ καιρό." πρόσθεσε και άρχισε να με πλησιάζει, ενώ εγώ έχω μείνει ακίνητη, μην μπορώντας ακόμη να αντιδράσω από αυτά που μόλις άκουσα. Μόλις έφτασε μπροστά μου σήκωσε τα χέρια του και τα τοποθέτησε γύρω από τον λαιμό χαϊδεύοντας με εκεί. Έσκυψε δίπλα μου και μου ψιθύρισε στο αυτί. "Να σε φιλήσω." Η ανάσα του μου προκάλεσε μικρά ρίγη και η δικιά μου κόπηκε. Έκλεισα τα μάτια μου για δεύτερα ενώ ένας αναστεναγμός μου ξέφυγε. Όταν τα ξανά άνοιξα ήταν ακριβώς μπροστά μου κοιτώντας με βαθιά μέσα στα μάτια.
"I am truly madly deeply in love with you Elizabeth!" είπε και με φίλησε.