"Ma late na tayo!" tss ever since talaga ang bagal ni mama. Nakakatamad na tuloy umattend ng graduation.. Yehey!! sa wakas graduate na din ako at dapat maximum ang saya ko ngayon but opposite yun kasi naman wala si Justin my loves. Napakahirap pala talaga ng long distance...pero kinakaya ko pa naman dahil good ata ako. hahaha
Shoot! Nagsisimula na nga yung pagmarch ng mga students at dahil dun...
"Lindsay tara na lang..wag ka na magmartsa at okay lang naman kung hindi mo yun gawin. Late ka din naman yun."
"KJ ka mama!" sayang naman ang effort ko sa pagbibihis no! Kaya kahit medyo late na, nagmarch pa din ako kasi may mga kasamahan pa din naman akong students na kapareho ko ng course. Problem solved!
after 1 hour...
Shemay!! ang booooooooooooooooooooooring na!!! ang tagal mag speech ng mga head ng bawat department.. Nakakaantok.. at dahil di ko na feel ang graduation tinext ko na si mama na umalis na lang kami.
"Ma ang mahal dito ah.." kumain kasi kami sa mamahaling restaurant. Ayaw kasi nya maghanda..
"Hayaan mo na minsan lang naman 'to." sabagay may point sya dun so kain na nga lang.. hays Namiss ko tuloy bigla Justin. Sanan andito sya ngayon kasama namin.
...
Panibagong araw na naman at still nawalan na ako ng balita kay Justin at I'm sick worried about him.
*knock knock*
"Good morning ma'am. Valdez residence's po ba?" pagbukas ko isang postman ang nakita ko.
"Ah opo. Bakit po?"
"Sulat po galing kay Ysabel Campos, para po sa inyo." mama yun Justin ah..baki sumulat?
"Thank you." may pina-sign lang sya sa akin saka umalis.
after a while......
AISH!!! I hate it!! naapaglihiman na naman ako.. Nakakainis na... ano bang akala nila sa akin? Mahina para hindi makaintindi ng nangyayari sa paligid ko? Lagi na lang bang ganito ang fate ko lagi na lang napaglilihiman. CRAP!!!!!!!
"Ano daw sabi?"ayoko magkwento kaya inabot ko na lang kay mama yung sulat saka nagpunta sa room ko. Dun tuloy tuloy ng nag-uunahan ang mga luha ko sa sa pagpatak. Napakasakit dahil hindi ito ang unang beses na naramdaman ko 'to.
Si Justin may sakit, cancer stage 4 na. Dapat ba akong magalit, maiinis o mahabag sa kanya? Naman eh! bakit nya hindi sinabi sa akin? Girlfriend nya ako di ba?!!!! Sinabi pa sa letter na he's trying to fight the disease for me and for that i felt guilt in my heart dahil habang nasasaktan sya physically ako naman dito parang walang problem sa mundo. Bukas nga daw uuwi na sya so may time na para magkausap kami. Should i be happy or sad? WAAAHH! Ayoko na!!
..
...
[next day]
10AM
Nagising ako sa ingay ng cellphone dahil for the nth time nagring na naman sya. Sino bang istorbo ang sumisira sa mahimbing kong pagkakatulog dito sa talampas..pagtingin ko sa screen
Pareng Justin ko calling....
Dahil miss ko na sya sinagot ko ung call kahit medyo tampo ako sa kanya.
"Hello!!" hindi masigla ang pagbati ko dahil iba na kasi ngayon lalo't alam ko na yung tungkol sa kanya.
(Lindsay imissyou so much! Happy monthsary!! iloveyou!) ang sigla nya..as if wala syang disease. Nakakainis bakit ayaw pa nyang sabihin!
"I'm glad you call. imissyou too." i tried to brigthen my mood pero ayaw talaga and shoot! i forgot monthsary pala namin.
(Nandito na ako sa Philippines and i wanna see you soon. Nasa inyo ka ba?)
