BÖLÜM BİR

231 13 18
                                    

Öhöm öhöm başlıyoruz;

Mervan ve muhammet merakla enesi bekliyorlardı. İlk defa buluşacaklardı. Sevgili olduklarını ilk enese söylemişlerdi. Bu yüzden enes onlar için herkesten ayrıydı. Tek dostları oydu.

"Kanka neredesin?"

"Geldim kanka havaalanındayım, burası çok karışık kaybolmazsam iyidir."

Gülerek telefonu kapattı. Muhammete işaret etti.

"Gelmiş."

Havaalanına gittiklerinde saf saf duran enesi gördüler. Mervan boynuna atladı.

"Kardeşim bee"

Muhammette da sarıldı.

Arabayı mervan sürüyordu. Tabi bu sırada ne yapacaklarına karar veriyorlardı.

"Bence yeni açılan sinemaya gidelim" dedi muhammet.

Mervan pek sıcak bakmasa da muhammeti hevesli görünce kabul etti. Bu sırada enes onları izliyordu.

"Siz yakından daha bi yakışıyorsunuz."

Mervanin zaten kırmızı olan yanakları daha da kızardı. Muhammete baktı. Muhammette gülerek başını eğdi.

Eve uğradılar. Muhammet duş alırken enes te üstünü değiştirdi.

Yemeği orda yemeyi kararlaştırdılar. Mervan bilet kabinine doğru yol aldı.

"Hangi filme gidelim?"

Enes mervana gülümsedi.

"Korku filmi olsun."

Muhammette onay verince mervan 3 tane bilet aldı.

"Hangi koltuklar?"

"12-13 ve 21"

"Ne yani?" Dedi muhammet. "Ayrı mı oturacağız?"

Enes ikisine bakıp gülümsedi.

"Ben ayrı otururum."

Muhammet ve mervan onay verdi. Yerlerini aldılar.

-

"Korkuyor musun bebeğim?"

Enes yanındaki adama odaklandı. Ellerini enesin ellerine koymuştu. Enes elini çekti.

"Kimsin sen?"

"Boşver, sen korkuyor musun?"

"Hayır"

Enes dışarı çıkmak istedi. Ama yanında ki çocuk kolundan tuttu.

"Babacığın korktuğunu hissetti bebeğim."

Enes çocuğa baktı. Yeşil gözleri karanlıkta bile belli oluyordu.

Salona göz attı. Kimse yoktu. Sadece o çocuk ve kendisi vardı...

"Otur."

Enes oturmadı. Hala bir çıkış yolu arıyordu.

"O-
-Tur!"

Enes korkuyla oturdu. Çocuk saçlarını okşamaya koyuldu.

"Şimdi, her söylediklerime cevap vereceksin. Tamam mı ela gözlü galaksim?"

Enes korkuyla başını salladı.

"Öncelikle seni uzun zamandır izliyorum. İstanbula geldiğinde içimin huzur dolması hayatımın göstergesidir."

"Birbirimizi tanımıyoruz bile. Neden senin huzurun olayım?"

Güldü.

"Tanımadığımı nereden biliyorsun?"

Enes kalkmaya yeltendi.

"Şimdilik gitmene izin veriyorum ama senin içine yerleştim. Ve benden kaçamazsın."

"Ayrıca seni kimse alamaz. Ne arkadaşların ne de ailen."

AnarTekin Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin