You and I

Ontsnapping

Drews POV

Ik hoor Perrie kreunen en zeuren. Ik heb geen idee waar ze het over heeft en probeer het te negeren. Dat kutwijf blijft door zeuren en ik vind het wel genoeg worden. Ik gooi de deur open en schreeuw: ‘HOU OP MET ZEUREN!!’ ik zie zelfs in het donker dat ze schrikt van mijn stemgebruik. ‘Ik wil gewoon alleen maar naar de wc.’ Zegt ze bang maar ook bot. ‘ Okee okee, ga dan.” Ik pak haar hard bij haar arm en sleur haar mee naar de wc.’auww!!! dat doet hartstikke pijn’ zegt ze best hard. “WIL JE NOU NOG NAAR DE WC?!?” vraag ik boos. Wat zeurt ze veel zeg. ‘Ja, sorry’ zegt ze meteen zacht, weer schrikt ze van mij omdat ik weer zo schreeuw. Ik duw haar in de wc en hij gaat op slot. Ik hoor haar zuchten. ik sla hard op de deur omdat het nog al lang duurt. ‘BEN JE BIJNA KLAAR!!??’ schreeuw ik. Ik hoor haar jammeren en ze zegt geïrriteerd: “Jaja rustig.” “HE ZO PRAAT JE NIET TEGEN MIJ!!” “Sorry” Zegt ze weer.

Het is de volgende dag en ik word wakker van hard gebonk op een deur. Nou 3 keer raden wie dat is, dat stomme wijf van een Perrie. Ik loop naar haar kamer toe ik trek de deur open. “DOE IS NORMAAL! IK PROBEER GEWOON RUSTIG TE SLAPEN ZONDER DAT KUT GELUID” ik zie dat ze in elkaar krimt en dat ze erg bang is. Mooi zo, denk ik. “Wat wil je.” Vraag ik bot. “Ik wil naar de wc, ik pies bijna in mijn broek.” “Niet zo overdrijven.” Snauw ik. ik pak haar weer hard van de grond en sleur haar mee naar de wc.

Perrie’s POV

Ik word hard meegesleurd naar de wc. “Auhaauww, jee doet m epijn.” Zeg ik op een boze toon. Drew negeert me. Ik word de wc weer ingeduwd net zoals gisteren. Als ik in de wc ben kijk ik meteen naar het raampje. Ik doe de wc bril omlaag en ga erop staan. Ik doe het raampje open en prop me er door. Ik hoor Drew nog iets schreeuwen maar ik versta niet wat hij zegt. Ik ren weg. Zo hard als ik kan. Ik wil weer naar de Zayn en de andere jongens, Rosie en Eleanor. Terug naar mijn vrienden en vriendinnen. Als ik even stop met rennen om uit te rusten kijk ik hijgend om me hem. Ik herken deze plek uit duizenden, dit is de straat van de jongens. Ik ren naar het goeie huis waar de jongens wonen. Zo snel als ik kan ren ik naar de deur en druk op de bel. Rosie doet de deur open en als ze mij ziet valt haar mond open. Rosie wil me naar binnen trekken, maar net op dat moment word ik van achteren keihard mee getrokken naar achteren. Dacht ik net vrij te zijn van Drew en ander gevaar wordt ik weer ontvoerd. Het laatste wat ik zie is dat Rosie achter me aan rent, maar daarna wordt alles om me heen wazig en binnen een paar seconden is alles zwart.

ik schrijf dit verhaal met een vriendin. en we waren alle 2 op vakantie, daarom hebben we helaas geen tijd gehad om te schrijven, maar eindelijk hebben we een nieuw hoofdstuk geschreven. 

we zijn jullie allemaal heel dankbaar voor als je dit boek leest.

a lots of love 

xx