Enigmatic Love (Hiatus)

Enigma 1

At long last here's an update! Hope you'll like it Enigmas! (since Enigmatic Love Era na 'to, I decided to call you Enigmas, or should I stick on calling you Guardians? Your pick, just comment down okie?)

Enjoy!

Dedicated to: invisiblegirlinpink hi pinky! Ito na ang Book 2 hahha! Hope you'll like it!

>SM❤
101817

Enigma 1

Jaster's

I breath deeply as I wait for her.

"Deneel, relax"

I just let out another nervous breath as Mom tries to help me relax.

"Sayang, wala rito ang Dad mo para masilayan ang big event na ito sa buhay mo"

I smile at her pronouncement. Tama si Mom, dapat sana kasama namin si Dad ngayon, nakakalungkot na hindi siya makakapunta sa isa sa pinakamahalagang chapter sa buhay ko.

Pakiramdam ko nasabit ang hangin sa lalamunan ko nang tumugtog na ang bridal march at pumasok na ita: siya.

"She's gorgeous" naiiyak na sabi ni Mom.

"Binata na talaga ang baby ko" dugtong niya pa saka pinunasan ang nakatakas na luha.

I smiled before holding Mom's hand, tumingin siya sa akin saka muling pinigilan ang luha bago tuluyang ngumiti.

Muli kong itinuon ang pansin sa babaeng ni minsa'y hindi ko hiniling na makasama, ironically, I'm here, waiting for her to finally be mine.

Napalunok ako nang huminto na siya sa harapan ko. Nakangiting binigay ni Ed sa akin ang nag-iisa niyang kapatid.

She looks like an Angel, Goddess, and a Princess combined. She's so beautiful. No. Beautiful is just an understatement, what can be the right word?

Stunning.

Yes, that's right! She looks stunningly exotic. I smile at that thought.

Nagsalita na ang pari, hanggang sa dumating na ang time na sabihin niya ang wedding rights.

"...May gusto bang tumutol sa kasal na ito?"

Wala akong kahit kaunting kabang nararamdaman dahil alam ko na lahat ng taong narito'y masaya para sa amin.

Pinagpatuloy ng pari ang kasal nang walang tumutol. Tumayo na si Ren at nakangiting lumapit dala ang mga singsing.

Ito na, ang oras na pinakahihintay ko. Akmang isusuot ko na sa kan'ya ang singsing pero napatigil ako nang isang pamilyar na tinig ang nagsalita.

"SANDALI! ITIGIL ANG KASAL!!"

Napalingon ang lahat sa nagsalita. Pawis na pawis siya't mukhang nagmula pa sa malayo at tumakbo para lang makaabot at makatutol sa kasal namin. Pero hindi ko magawang magalit sa kaniya dahil...

Kamukha siya ng babaeng pinakakasalan ko.

Gasps and murmurs from the crowd echoed. Nabitawan ko ang singsing at nanlalaki ang matang napako ang tingin sa babaeng kakarating lang.

She's here right? She's just inches away from me, pero bakit siya nandiyan?

"Den..." tumingin ako sa babaeng nagsalita sa tabi ko. She's still very pretty despite that worried expression on her face. She smiled before continuing.

"'Wag na natin siya pansinin Den, mahalaga ang araw na ito para sa atin hindi ba? Kaya dapat hindi natin hayaang masira ito ng isang katulad niya"

Tama siya.