Hello! Naga-alangan talaga akong i-update ‘to kasi feeling ko wala na talagang nagbabasa.. pero meron talagang reader na pinipilit akong mag-update XD.. I dedicate this chapter to her, thanks for encouraging me! :*
Danna’s POV
“Mommy! Daddy! Are you home?” dumiretso ako sa loob ng living room.. bakit nakapatay yung ilaw? Brownout ba?
“Asan na ba yung mga yun?” I roam around the room pero wala talaga akong makita, I tried switching on the lights pero ayaw gumana..
“Is this some kind of a prank?!” tanong ko, I heard someone giggle.. Aish!
“Daphne! Kapag nalaman kong pakana mo ‘to lahat lagot ka talaga sa akin!” sabi ko then went to the kitchen para kumuha ng flash light..
“Aray! Sheesh!” I stumbled on something kaya naman bahagya akong na-tapilok, tinignan ko kung ano yun..it’s a block pero may nakasulat na note, binasa ko kung anong naka-sulat..
‘Go to the dining room if you still want to see your family living’ the message sent shivers to my spine.. dali-dali akong pumunta sa dining room.. shems! Sino ba ‘tong letcheng nananakot sa pamilya ko?!
“Mom?!! Dad?!! Daphne?!! Nandito ba kayo??!!” I shouted, shems.. I admit, kinakabahan na ako.. specially ngayong buhay ng family ko ang involve.. I can’t help but worry about them
*FLICK*
“SURPRISE!!” the lights flickered open at bumungad sa akin sila mommy, daddy, Daphne at Simone.. nagulat ako, a-are they really okay?
“You should’ve seen your face earlier ate! You look so epic!” sabi ni Daphne at humagalpak ng tawa.. naningkit yung mata ko, tinignan ko si Simone, alam kong siya ang may pakana nito!
“What the hell is this for?!” I ask with a hint of annoyance in my voice.. aba! Nag-effort akong matakot kanina!!
“Remember this?” tapos pinakita sa akin ni Simone yung tweet niya kanina..
@Danna: Off to meet my girl’s parents..
Naalala ko bigla.. aish! Bakit nawala sa isip ko ‘yang tweet na yan?!! Emegesh! I almost forgot
“Hahha!! Hindi mo ba alam kuya, kilig much si ate nung nabasa niya ‘yang tweet mo! Yieee!” nanlaki lalo yung mata ko.. aish! Daphne Jane!! Humanda ka sa akin mamaya!!
“Mamaya na muna yan.. Tara na’t kumain na tayo.. sayang naman ‘tong niluto ni Simone para sa atin oh” sabi ni dad, tinignan ko si Simone.. seriously? As far as I know, ayaw na ayaw niyang nagluluto..
“Ehem, ako nag-luto niyan.. mas special kasi pag ako nag-luto diba? Tsaka, gusto kitang sorpresahin..” sabi niya tapos kinindatan ako, hindi ko mapigilang hindi ngumiti.. he’s such a sweet guy..
-------------------------------------------------
“So iho, seryoso ka ba talaga kay Danna? Kasi kung hindi, mabuti pang tumakbo ka na paalis” sabi ni dad, ngumiti naman si Simone at tumingin ng diretso sa mata nila mom at dad
“Hindi po, seryoso po ako sa anak niyo.. sorry po kung napaiyak ko siya dati dahil sa isang misunderstanding” sabi ni Simone, alam kong yung tinutukoy niya ay yung maling rinig ko sa usapan nila ni John (Miss A: Sa chapter one, dun sa may first half ng story ;D)
“Kaya nga po nandito ako, I want a new start.. para kalimutan na natin yung dating nangyari.. ibang iba na naman kasi talaga ngayon.. we’e both changed” sabi niya, dad smiled
