Her siradan gun gibi sabah erkenden kalktim, malum o gitmeye zorunda oldugum ve mutlu yuz maskesiyle dolastigim lanet olasi okula gitmeliydim. Ben kalkmamaya direnirken annemden " Deniz yine gec kalicaksin cabuk kalk! " diye sesleri duyuldu. Zorla da olsa indim, zorla o tostu yedim ve evden ciktim. Okulum evimize yakin oldugu icin bisikletimle gidip geliyordum. Bisiklet surerken ruzgarin yuzume vurmasi ve saclarimin ucusmasini seviyorum, ozgur hissettiriyor. Ama sonunda okula gidip ozgurlugun olmadigi binaya ayak basmak zorundaydim. Neyse ki yaz tatiline cok az bir zaman kalmisti tek tesellim buydu.
Sinifimi ve arkadaslarimi hicbir zaman sevmedim, o kadar insan icinde yanliz olmak zor geliyordu. Hic sevmedigim kisiler olsa bile yine de o kadar insan icinde yanliz olmak, bilmiyorum..
Neyseki beni anlayan bir kisi vardi ki bu kadar yanliz olmama ragmen onlayken bu dusuncelerim kalkiyordu. Adi Doruk, benim bu okuldaki hatta bu dunyadaki tek iyi dostum. Kardesim gibi gordugum insan. Neyse zaten direk onun yaninda gittim, ''Selam Deniz!" dedi, ''Selam'' diyerek karsiladim ve sinifa girdik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deniz Mavisi
RandomEn iyi dostu deniz olan, siyah ile beyazin arasinda kalip "Deniz Mavisi"ne siginan bu kiz hayatina girecek olan deniziyle karsilasicak. Hayatindaki dalgalar hic durulmayan bir kizin hikayesi...
