[bts × you] I do not like men :BTS

Ep1

หลังจากที่ฉันบอกกับพ่อฉันไปว่า "พ่อค่ะ หนูไม่ชอบผู้ชายค่ะ" ประโยคนั่นทำให้พ่อของฉันที่นั่งดูทีวีอยู่อึ้งไปทันที "น..นี่ ลูกพูดว่าไงนะ"แม่ของฉันที่อยู่ในห้องครัวต้องรีบเดินมาหาฉันทันที
"หนูไม่ชอบผู้ชายค่ะ" ประโยคที่ฉันพูดทำให้แม่ของฉันล้มทึ่งไปทันที

ก็ฉันไม่ชอบผู้ชายจริงๆนี่ จะทำยังไงมันก็กลับมาไม่ได้หรอก ถ้าทุกคนคิดว่าฉันเป็นเลสเบี้ยนคงไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดหรอกนะคะ แค่ฉันแค่ไม่รู้สึกชอบหรือรักกับผู้ชายเลย แต่ถ้าฉันได้เห็นผู้หญิงสวยๆมันทำให้ฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ

พ่อของฉันเลยส่งให้ฉันมาอยู่กับคุณอาที่อยู่ประเทศเกาหลี เธอเป็นผู้จัดการศิลปินในค่าย Big HIT Entertainment ที่มีชื่อว่า บังทันโซยอนดัน
ทำไมถึงส่งให้ฉันมาอยู่ที่นี้? หึ ก็เพราะว่าคุณอาของฉันเลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กๆ มันำให้ฉันกลัวคุณอามากกว่าพ่อกับแม่ฉันซะอีก

"รู้งี้~ ไม่บอกพ่อตั้งแต่แรกหรอก" ร่างบางทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่ม แล้วทิ้งกระเป๋าเดินทางลงบนพื้น ด้วยความหงุดหงิด
"นั่นไง เห็นไหม? มีอะไรทำไมไม่โทรมาปรึกษาอาก่อน" อาชูยองที่กำลังจัดข้าวของให้อยู่เป็นระเบียบหันมาหาหลานสาวของเธอ ก็หุบยิ้มไม่ได้ เพราะเห็นคนตัวเล็กกำลังนอนดิ้นเอาหน้าคว่ำลงบนโซฟาของเธอ นี่จะตลก หรือจะสงสารเธอดี
"ก็หนูนึกว่าบอกพ่อแม่ไปตรงๆแล้วมันจะดีนี่ค่ะ ก็หนูมันคนตรงๆหนิ" เธอลุกขึ้นทำหน้าบูดบึ้ง แล้วนั่งกอดอกยักใหล่ด้วยความเป็นคนตรงๆของเธอเอง (ดีเหมือนกันอยู่ที่นี้ก็สบายๆ ได้มาเที่ยวเกาหลีฟรีอีกต่างหาก จะได้ไปเที่ยวดูผู้หญิงเกาหลีสวยๆ ^^) อยู่ดีๆอารมณ์เธอก็สวนกันกับที่เมื่อกี้ ตอนนี้เธอกอดอกแล้วยกยิ้มข้างหนึ่งด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ (ยิ้มแบบแทฮยอง)  ทำให้คนที่กำลังจัดของอยู่หันมองดูเธอ
"นี่เธอกำลังคิดว่า อยู่ที่นี้จะได้ไปเที่ยวสบายๆงั้นหรอ คุณหมูมินนนนน" อาชูยองลากเสียงด้วยความอ่านความคิดของหลานของเธอออก หลานคนนี้เลี้ยงมากับมือทำไมจะไม่รู้ทัน
"คุณอา ฉันไม่ได้ชอบเที่ยวซะหน่อย" คนตัวเล็กหันมาแก้ตัว (แหม คุณอารู้ทัน)
-เสียงโทรศัพท์-
"ชูยองพูดค่ะ" อาของฉันหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้บนเตียงขึ้นมาเพื่อรับสายโทรศัพท์
"ประชุมหรอค่ะ" (นี่เพิ่งมาจากรับหลานแท้ๆ) เธอพูดด้วยสีหน้าที่เหน็ดเหนื่อย
"ค่ะ จะรีบไป" พูดเสร็จเธอก็สวมแจ็คเก็ตที่เธอวางไว้บนเตียงของเธอ จากนั้นก็หยิบกระเป๋าทำงานของเธอไป  คนตัวเล็กนั่งดูอาของเธอกำลังเร่งรีบอยู่
"งั้นอาไปประชุมก่อนนะ ถ้าหิวก็ลงไปเปิดตู้เย็นที่ชั้นล่าง ส่วนโทรศัพท์อาจะซื้อมาให้ใช้แล้วกัน แต่ต้องเป็นเด็กดีนะ"    อาชูยองพูดแล้วลูบหัวหลานของเธอด้วยความเอ็นดู  *ใช่สิลืมไป พ่อของฉันยึดโทรศัพท์ของฉันไปเพื่อไม่ให้ติดต่อคนที่อยู่ที่นู้น   เธอพูดเสร็จเธอก็ลงบันไดไป
"อาลืมบอกไปอีกอย่าง ที่นี้มันเป็นหอพักของพวกบังทันเขานะ แล้วถ้าพวกเขากลับมาบอกพวกเขาด้วยว่าอาไปประชุม" เธอลงบันไดไปครึ่งทางก็หันกลับมาหาฉัน ที่กำลังยืนอยู่ที่หน้าห้อง แล้วเธอก็รีบเดินลงบันไดไป
"เดี๋ยวนะ หอพัก?" เธอพูดพร้อมกับมองตามหลังอาของเธอที่กำลังเปิดประตูหอ ด้วยสีหน้า งงๆ ???? (อ๋อ นี่พ่อส่งฉันมาอยู่ที่นี้ เพราะจะให้ฉันมาอยู่ที่นี้กับพวกเขาสินะ นี่กะว่าจะเอาผู้ชายมาล่อ? ใช้ไม่ได้กับหมูมินหรอกค่ะ)
เธอเดินเข้าไปยังห้อง โดยที่ไม่พูดอะไร (ก็แน่สิ อยู่คนเดียวจะให้พูดคนเดียวรึไง) ภายในห้องดูจะไม่มีอะไรเลย นอกจากเตียง โซฟา ตู้เสื้อผ้า โต๊ะทำงานของอาชูยอง นี่คือห้องของคนทำงานดีๆนี่เอง ตาสวยเหลือบไปเห็นโน๊ตบุ้คที่ตั้งไว้ที่โต๊ะทำงาน เธอจึงเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตัวโปรดของคุณอา "เล่นเกมส์ดีกว่า" ก็เพราะหมูมินเบื่อที่จะอยู่คนเดียว ตอนเธออยู่ที่นั่น เพื่อนของเธอชวนเธอไปเที่ยวตลอด *แต่เป็นบางครั้ง
"อ้าว มีรหัส... ~0~" เธอทำหน้าบึ้งทันที นี่อะไรกัน อาชูยองจะฆ่าฉันให้ตายรึยังไง จะให้ฉันอยู่ที่นี้แบบไม่มีอะไรทำเนี้ยนะ แถมยังจะต้องมาเฝ้าหออีก นี่ฉันต้องร้องไห้ไปขอให้พ่อของฉันยอมให้ฉันกลับไปแล้วหรอเนี้ยย....