[bts × you] I do not like men :BTS

Ep2

ตอนที่แล้ว

เขาจึงกลับไปที่ห้องของเขาแล้วเอาผ้าห่มที่อยู่ในห้องของเขามาห่มให้เธอ....
จองกุก
ผมรู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่ ที่ผู้หญิงตัวเล็กๆจะมาอยู่หอกับผู้ชาย7คนแบบนี้ ถ้าเป็นนูน่าจะว่าไปอย่าง พวกเราเคารพเธอมาก แต่หลานนูน่านี้สิ เธอทั้งสวย ทั้งน่ารัก แต่บางทีนิสัยของเธอก็ขัดกับหน้าตาจริงๆ ผมยืนดูคนที่กำลังดูทีวีจนเธอหลับ ผมไม่รู้ทำไมถึงต้องมามองดูเธอด้วย ผมเป็นโรคจิตหรือปล่าว?
จองกุกเลยเดินขึ้นบันไดเพื่อบอกกับนูน่าของเขาว่า หลานของเธอหลับอยู่ข้างล่าง
ก๊อกๆ~~
"นูน่า ผมเอง" มือหนาเคาะที่ประตูห้อง
"อ้าว จองกุก มีอะไรหรอ?" จองกุกมองไปยังในห้องของเธอ ก็เห็นว่าโน๊ตบุ้คเปิดไว้อยู่ สงสัยนูน่าเธอกำลังจะทำงาน เธออยู่กับพวกเขามาตั้งแต่พวกเขาเดบิวต์ใหม่ๆไม่มีอะไรเลย จนพวกเขาประสบผลสำเร็จ เธอก็ยังไม่ทิ้งพวกเราไปไหน
"หลานของนูน่าหลับอยู่ข้างล่างครับ นี่มันก็ใกล้จะดึกแล้ว ผมว่าให้เธอมานอนข้างบนดีกว่าครับ" จองกุกพูดเสร็จเขาจึงลงบันไดมาพร้อมกับชูยองนูน่า
"ถ้าปลุกหมูมินจะตื่นมั้ยล่ะเนี้ยยย เธอยิ่งขี้เซาอยู่ด้วย" เธอพูดบ่นมาแต่ไกล แล้วเดินตรงมาที่โซฟา โดยมีจองกุกยืนอยู่กับเธอด้วย
"หมูมิน ไปนอนข้างบน..."
เธอก้มตัวลง แล้วใช้มือไปสะกิดที่ไหล่ของหมูมิน เเต่คนตัวเล็กกลับไม่แม้กระทั่งขยับตัวเลยซักนิด เธอก็ไม่อยากจะปลุกหมูมินมากหนักเพราะเป็นคนปลุกยาก
"หมูมินนน เธอจะนอนอยู่นี่รึไง อาคงอุ้มเธอไม่หรอกไหวนะ"
อาชูยองนั่งลงบนปลายโซฟาที่คนตัวเล็กนอนอยู่ เธอยังสะกิดหมูมินให้เธอตื่น
"คุณอาไปนอนเถอะค่ะ หนูนอนอยู่นี่ก็ได้ ขี้เกียจเดินขึ้นบันได" เธอพูดแต่ตาของเธอยังปิดอยู่
"จะนอนได้ไงคนเดียว ไม่กลัวหรอ" อาชูยองเขย่าตัวเธอเพราะยังไม่ล้มเลิกที่จะให้เธอไปนอนข้างบนกับเธอ
"ใช่ครับ หมูมินขึ้นไปนอนกับนูน่าเร็วๆสิ นี่ก็ใกล้จะดึกแล้วนะ"
จองกุกที่ยืนดูความน่ารักของเธออยู่พูดเสริม (น่าหยิกแก้มให้ตื่นชะมัด เธอดูเหมือนเด็กน้อยจัง) เธอลุกขึ้นนั่งโดยที่ตายังปิดอยู่
"ไม่ อาไปนอนเถอะค่ะ หนูจะนอนที่นี้แหละ" (น้ำก็ยังไม่ได้อาบยังจะมานอนอีก ดื้อจริงเลยหลานคนนี้)
"งั้นถ้าเธอไม่ตื่น ผมจะอุ้มเธอขึ้นไปเองครับ" เด็กดื้อแบบนี้ต้องเจอกับจอนจองกุก
"งั้นฝากด้วยนะจองกุก"
แลดูหลานคนนี้จะไม่ยอมตื่นขึ้นไปนอนกับเธอจริงๆ ถ้าจะอุ้มเธอไปคงไม่ไหว สงสัยต้องพึ่งจอนจองกุกแล้วล่ะ
ในขณะที่เธอกำลังจะล้มตัวลงนอน เธอได้ยินที่พวกเขาสองคนพูด ตาของเธอก็สว่างขึ้นทันที *อุ้ม อุ้มฉันงั้นหรอ
"ไปก็ได้ๆ....หมูมินไม่ได้ขาด้วนนะค่ะ ที่จะให้คนอุ้ม"
เธอลุกขึ้นยืนพร้อมกับใบหน้าบูดบึ้งทั้งที่ตาปิดอยู่ แล้วหอบผ้าห่มที่เขาห่มให้เธอไปด้วย เธอเดินขึ้นบันไดไปโดยไม่รออาของเธอที่ยืนงงอยู่
"ถ้าจะปลุกง่ายด้วยวิธีแบบนี้ก็ดีนะ" เธอพูดพร้อมกับหัวเราะ สายตาของเธอยังไม่ละจากหลานของเธอที่เดินขึ้นบันไดไปทั้งที่ตัวเองยังง่วงๆอยู่
"หลานนูน่า เธอน่ารักดีนะครับ  แต่ก็แปลกๆดี" สายตาของพวกเขาทั้งสองกำลังมองไปทางเดียวกัน จองกุกพูดทั้งที่ตัวเองก็ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว (เขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน ผู้หญิงแปลกๆ)
"เธอก็น่ารักแบบนี้แหละ เฮ้อ...นูน่าไปก่อนนะ ฝันดีจ้ะ"นูน่าเธอยิ้ม ดูเหมือนเธอจะเอ็นดูหลานของเธอมาก เธอเดินขึ้นบันไดไปก่อนที่ผมจะหยิบชามที่หมูมินกินเสร็จไปไว้ที่ครัวแล้วเดินเข้าห้องไป "น่ารักดีแฮะ" (เธอน่าจะให้ผมอุ้มเธอขึ้นไปนะ เสียดายจัง)