smoor

                                                                     1

 Iedereen kijkt elkaar aan. Zit er soms iets tussen elkaars tanden?  Er hangt een flut sfeer. Maar ja dat was wel te verwachten, op zo een feest als deze. Ik bedoel, eigenlijk wist iedereen al dat belle niet goed is in feestjes geven, maar dit had niemand verwacht. Ook al ben ik haar beste vriendin zeg ik haar niet dat dit het slechtste feest is waar ik ooit ben geweest. Er hangen niet eens slingers, ballonnen, en de muziek die gedraaid word is opera. Tja dat krijg je als je vader bij een orkest zit, dan moet je continu zijn muziek luisteren, en in een gezin als deze is hiphop style vast ordinair. Als er eindelijk beweging in iemands lichaam komt, en iedereen bijna wil mee wil gaan dansen, bleek het Jos te zijn, die niet langer meer stil kon zitten zonder het in zijn broek te doen. En dan hebben we Jeroen. Hij is de enige met een iphone en dat laat hij merken ook. niemand heeft hem ooit zonder gezien. We denken dat als zijn telefoon kapot gaat, hij zichzelf gaat begraven. Naast Jeroen zit Jochem, mijn beste vriend. Ik zeur de laatste tijd een beetje bij hem, want hij wil heel graag bevriend zijn met Jeroen. En Jeroen gebruikt hem gewoon. Ik probeer dat Jochem in te laten zien, maar op alles zegt hij: "dat is echt een belediging voor Jeroen en mij, wij zijn wel vrienden en soms gaat t iets minder goed, of heb je ruzie dat is heel normaal." Ik word er zo gestoord van! Ook al zijn wij beste vrienden, soms maakt hij mij helemaal gek. Maar beste vrienden hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn, toch? O ja, nu vergeet ik bijna te zeggen wie ik ben, ik ben Yara. Ik voel mij soms het 5e wiel, en ben vaak mijzelf niet als ik Jochem moet geloven. Ik beschouw mijzelf liever als het meisje dat gewoon het iedereen naar zijn zin wil maken, maar soms moet dat op een andere manier. Als Jos weer terug is van de wc, komt de vader van belle naar beneden en zegt: "zo het is wel weer genoeg geweest, ik bel jullie ouders wel om jullie op te komen halen, of moet ik jullie even brengen?". "Wat? Afgelopen, het is pas 8 uur. Dit feest is net 20 minuten bezig en het is saai!", zegt Jeroen. Jeroen heeft altijd een grote mond en is niet bang een ruzie of conflict aan te gaan. Hij heeft zelfs al een strafblad. "Zeg niet zo een brutale mond jij meneertje!", zegt de vader van belle. "Doet u dan voortaan normale kleren aan ?", zegt Jeroen beledigend. En als t nog erger kan begint hij tegen belle te snauwen:" Wat een stomme vader heb jij belle, met da pakje. En hij noemt zichzelf een echt zangtalentje, dat jij 24 uur aan moet horen? Zie je er daarom zo beroerd uit?". "EN NU IS HET GENOEG!", schreeuwt de vader van belle. Hij pakt Jeroen bij zijn jack en sleurt hem de deur uit. "En jullie mogen ook allemaal gaan", zegt de vader van belle er nog achteraan. Nou hier staan we dan, buiten in de kou. Iedereen staart naar jeroen, want ja ook al was het feestje afgelopen, loop je liever de deur normaal uit, zonder door een boze vader weggestuurd te worden. "Ik weet niet wat jullie doen, maar ik ga naar huis", zegt Jeroen. "Zal ik meegaan ?", vraagt Jochem op zijn beleefdste stem. "Nee", snauwt Jeroen. Hij springt op zijn scooter en vertrekt. Langzamerhand loopt iedereen weg, totdat ik als enige nog bij belle voor haar deur sta. Ik kijk om mij heen. In zo een buurt zou ik echt niet willen wonen. 2 van de 3 lantaarnpalen zijn uit, het stinkt verschrikkelijk en je ziet af en toe een rat voorbij kruipen. En dan noemt de vader van belle hun buurt netjes. Ik twijfel om bij belle aan te bellen, maar ik doe het toch, ik bedoel het ergste wat kan gebeuren is dat de vader mij weer boos wegstuurt. Ik bel aan, en gelukkig doet belle open. "Wat doe jij nog hier?", fluistert belle. Ze stapt naar buiten en doet de deur op een kier zodat haar vader niet kan zien dat ze met mij praat. "Wat doe ik hier? Nou dat zou ik je vertellen. Ik laat mij niet wegsturen omdat iemand anders brutaal is!", zeg ik. "Maar naar binnen kan je echt niet meer. Mijn vader is woest! Ik ga dadelijk naar bed want als je nu iets tegen mijn vader zegt is het antwoord of nee of ga weg, of hij word boos op je en schreeuwt je na als je wegloopt", zegt belle. "Zo wat een vrolijke vader heb jij he belle?!", lach ik.

                                     2

De wekker rinkelt. Ughh wat haat ik vroeg opstaan. Zou ik mijzelf ziekmelden? Aangezien mijn ouders een midweek weg zijn, zullen ze er toch niet achter komen. Nee Yara kom op, je gaat toch niet spijbelen zonder reden? In mijn badjas loop ik naar de kledingkast. En dan nog het hele gebeurde, wat trek je vandaag aan? En met een slaaphoofd kies je niet het beste uit. Misschien moet ik maar iemand inhuren die dit voor mij doet. Als ik naar de keuken loopt heerst er een dode stilte. Tja ik ben ook gewent dat als ik beneden kom er mensen beneden zijn. en als enig kind zijnde heb je ook geen broer of zus die je nu gescheld schap houd. Maar op zich ben ik wel blij dat ik enig kind ben. Jochem heeft een broertje van 8 en die is stront irritant. dus beter enig kind en soms een saaie stilte dan nooit stilte. als ik net klaar ben met mijn blonde haren te kammen, belt er iemand aan. ook zo een ding dat ik haat. in de ochtend zie je er niet uit, en dan moet je open doen. dadelijk staat er een super hunk die jou dan gelijk op je ergst ziet. ik draai het slot van de deur en trek de deur langzaam open. "Jochem?! wat doe jij zo vroeg hier?" "o gewoon even bij kletsen", zegt Jochem verlegen. ik merk dat er iets anders aan hem is. "Jochem wat is er? je komt nooit zo vroeg bij mij langs en je ziet nog al bleek... ben je ziek?'' "nee laat ook maar, ik ga al" zegt Jochem. "nee jij gaat helemaal nergens heen, je gaat mij uitleggen wat er aan de hand is" snauw ik. "oké, kijk er is een concert en ik wou met mijn vriend heen, maar die is ziek geworden. dus ik vroeg mij af, wil jij misschien mee? het is al vanavond dus daarom kwam ik extra vroeg zodat je niet al ging afspreken met een van je vriendinnen..." "Jochem waarom doe je daar zo moeilijk over? natuurlijk ga ik mee !''. Jochem kijkt blij. ik vraag hem naar binnen. hij was met de fiets naar mij gekomen dus kunnen we dadelijk samen naar school fietsen. ik wil graag weten hoe het gister met belle is afgelopen. haar vader was flink boos. het leek eigenlijk wel alsof belle bang voor haar eigen vader was. de hele fiets rit met Jochem denk ik erover na. wat nou als ze thuis mishandeld word en niemand het weet. dadelijk word ze bedreigd met de dood en ben ik als haar beste vriendin een slappeling die niks heeft gemerkt. als ik belle op school zie open vraag ik aan haar of gister alles goed was afgelopen, met haar vader, maar belle loopt mij voorbij alsof ik een stuk afval ben. ik loop achter haar aan en pak haar beet bij haar schouder. "wat?!"zegt belle boos. "belle heb ik iets verkeerds gedaan? ik vroeg je net wat maar je negeerde mij gewoon “zeg ik beledigend. "o wat was de vraag?" vraagt belle. "gaat t wel? je doet nog al raar". op dat moment omhelst belle mij en begint zachtjes te huilen. alsof ze een vreselijke nachtmerrie is uitgekomen voor haar. ik omhels haar en neem haar mee naar het schoonmaakhok, daar komt toch niemand. "wat is er gebeurd?" vraag ik aan belle. . “ik ben.. hij is…” er komen niet veel woorden uit belles mond. “wie? Was het Jeroen, oké nu krijgt hij echt een ram voor zijn kop! zeg ik. “nee niet doen. Het gaat wel over Jeroen maar hij heeft niks verkeerds gedaan” zegt belle. “maar wat dan wel?”. “hij heeft mij horen praten met Anne. Ik vertelde haar dat ik ondanks hij mij best vaak belachelijk maakt ik hem leuk vind. En toen kwam hij om het hoekje lopen en keek mij heel boos aan dus ik weet zeker dat hij het gehoord heeft. En nu gaat hij het zeker tegen al zijn vrienden vertellen en twitteren. ik wil nooit meer naar school!” zegt belle. “ach belle toch! Verliefd zijn is niet erg…als je echt verliefd op hem bent en je wil wat met hem zult je dat eerlijk moeten zeggen. Bovendien, hij keek je boos aan, dat doet ie wel vaker. Misschien heeft hij je niet gehoord, en als je niet wil dat hij het weet dan zeg je gewoon dat het een Jeroen van vakantie was of zo”. Ik probeer belle een beetje op te vrolijken. “je hebt gelijk. Ik moet het niet zo zien. En stel dat hij erover twittert dan zeg ik dat het een andere Jeroen is, en dan staat hij voor paal!” grijnst belle. Zo kletsen we nog even door, en dan trekt de directeur de deur open. “zeg hebben jullie de bel niet gehoord? De les is al 20 minuten bezig. Kinderen hebben jullie hier vlak voor de les in zien lopen, zijn jullie soms aan het spijbelen?” zegt de directeur streng.  Ik zie in mijn ooghoek dat belle zich verschuilt achter mij.  Dat is haar manier waarop ze stil zegt: doe jij het woord maar. Lekker dan! “uhm nee meneer we zaten even in een crises maar die is helemaal opgelost, het spijt ons zeer en het zou niet meer gebeuren!” ik probeer zo vriendelijk te lachen als maar zijn kan en probeer weg te lopen alsof er niks gebeurd is. “zeg jongedames! Jullie gaan helemaal nergens heen, jullie gaan met mij mee en jullie straf accepteren, want die hebben jullie mooi aan jezelf te danken, ik zou ook contact opnemen met jullie ouders”, zegt hij. Pff daar maakt hij mijn nou echt bang mee hoor! Mijn ouders snappen dat heus wel, en ze hoeven vaak alleen maar tegen de directeur te zeggen dat we erg gestraft worden en zo, maar het enige wat dan straf is, is water bij het avondeten, in plaats van sap.