Her Knight In His Dashing Suit

Chapter 1

*Not yet edited. Kaya pacensiya na sa mga wrong grammar and spelling.*

"Ma, kumusta na ang pakiramdam mo?" Aniya sa sa adopted mother niya.

Naka confined it ngayon, sa  PGH. She gave her a weak smile. Sadly she has a cancer, she has a chronic lymphonic leukemia and it's stage 4. Parang bombang sumabog sa kanya ang balita iyon. The doctor talked to her about her mother's condition, and the medication is very expensive, kailangan nila ng dugo para maisalin sa mama niya at pang chemotherapy pa. May sinabing halaga ang doctor sa  kanya that makes her knees weakened. Saang kamay ng diyos niya kukunin ang ganung kalaking pera.

She don't want to give up her mother just like that, nang wala siyang ginawang  paraan. She needs to find a means para magkapera siya, pang tustos sa  kailangan medical ng mama niya. May mga government organizations na siyang nilapitan  para makatulong kahit pa paano sa kanila.

"I'm fine anak... Medyo bumuti na ang pakiramdam. Huwag mo akong masyadong intindihin." She knew she's trying to be brave para hindi siyang panghinaan ng loob. But her face looks tired and weak.

She stop herself from crying, she needs to be strong for  both of them. It's Saturday at wala siyang pasok sa opisina. Kaya siya ang bantay sa ina ngayon.  Nagtatrabaho siya bilang executive secretary ni Anton Luis Argueles, at tatlong taon na siyang nagtatrabaho dito. Nag file siya Ng company loan para may magastos siys sa hospital.  Nilibot niya ang paningin sa kuwarto ng ina, nasa Ward sila mg hospital, mainit doon at may ilang pasyente ka-share silang ka share sa kuwarto.

"I'm sorry ma, hindi kita maikuha ng private room. Yaan nyo pag nakuha ko iyong company loan ko. Ililipat ko kayo sa maayos-ayus na kuwarto."

"Ayos na ako dito anak, mainam nga may iba akong kasama dito at hindi ako gaanong naiinip. Nahihiya nga ako sa'yo dahil nagiging pabigat ako sa'yo."

"Ma, huwag mong iniisip iyan." Masuyong hinawakan niya ito sa kamay at hinalikan iyon. "I do anything ma, para gumaling ka. Kaya huwag kang maisip ng kung ano anu."

She saw a tears fell from her mother's eyes.. "Napakabuti mong anak, Maureen. Napaka-palad kong magkaroon ng anak na katulad mo."

"No ma, I'm the one who's lucky to have you. You love me as if I'm your own. Kung hindi ikaw nakaampon sa akin, I don't know what will happen to me, I'm not who I am today if it wasn't for your unconditional love and your sacrifices para lang makatapos ako, I have fate in God, na gagaling ka ma."

"We found each other Maureen, hindi man ako biniyayaan ng panginoong na magka-anak. Pinunan mo lahat ng kulang sa akin."

"Ma, baka bumaha dito sa hospital pag Hindi tayo tumigil ng kakaiyak dito." Biro niya, at natawa naman ang mama niya. Pareho silang mababaw lang ang kaligayahan.

Tumingin siya sa relos niya, oras na para sa tanghalian ng nito. "Iwan muna kita mama, kukuha lang ako Ng lunch  sa canteen, para sabay tayong kumain at  ng makainom ka na rin ng gamot."

Tahimik niyang pinagmasdan ang inang natutulog. Malaki na ang inihulog ng katawan nito, at kalbo na and buhok nito dahil sa chemotherapy.

She silently pray to God for a miracle. She don't want to be alone again, ito ang naging lakas niya noong mga panahon takot siyang magtiwala sa ibang tao.

Bago pa kasi siya nito inampon ay may nauna ng mag-asawa and umampon sa kanya. Imbes na mahalin siya at arugain ng magasawang umampon sa kanya ay ginawa siya Ng mga itong alila sa murang edad niya. Sinasaktan siya ng mga ito sa bawat pagkakamaling ginawa niya. Minsan hindi siya pinapakain ng mga ito ikinakandado siya sa madilim ba attic na puno ng mga pasa sa katawan. Madaming beses na gusto niyang mamatay. Buti na lang may naglakas loob na kapit-bahay nila na tumawag ng pulis ng minsang marinig ng mga ito at iyak niya at pagmamakaawa. Natagpuan siya ng mga pulis na nagaagaw buhay sa attic, mabilis siyang dinala sa hospital. Nabalita sa tv  iyong nagyari sa kanya. Nakulong ang mag-asawang gumawa noon sa kanya. Muli siyang binalik ng DSWD sa bahay ampunan ng malakas na siya. Laking panlulumo ng mga Madre ng nalaman ang sinapit niya. Kaya mula noon ay nagkaroon siya ng phobia sa mga tao lalo na sa mga mag asawang balak siyang ampunin. Then  nanay Ester came to her life, matandang dalaga ito at isang guro. Gusto siya nitong ampunin pero nag hysteria siya ng una silang magkita. At ipinaliwanag ng madre ang pagmamalupit na naranasan niya sa unang umampon sa kanya. Hindi tumigil si mama ester at nagpabalik balik ito sa bahay ampunan para kunin ang loob niya at mapanatag siya dito. Malimit siya nitong pinapasyal sa Park at sa mall.
The nuns persuade her to give mama ester a chance. They explained to her na magisa lang ito sa buhay at Isa itong guro. And they promised her that they will visit her prequently. At magmula noon naging maayos ang buhay niya.

Until unti siyang nagtiwala sa tao, mama ester thought her how to trust people again, na hindi lahat ng tao ay masama. She  also teach her na pahalagahan ang sarili niya. Nagaral siya sa eskuwelahan na pinagtatrabahuhan nito. Hindi niya ito binigo, she study hard and graduate valedictorian in their class.

Even in college, she's a consistent  Dean's Lister, scholar siya sa buong panahong nagaaral siya sa kolehiyo and she graduate with flying colors. She graduate Summa Cum laude sa course niya na Computer Secretarial. Naghanap agad siya nt trabaho at natangap agad siyang executive secretary ng billionaire na si Luis Antion Argueles, he's happily married now to the famous designer Ellysee Sorinao.

Madaming sumubok manligaw sa kanya kahit noong nasa college pa  siya, even sa office nila there was a time Mr. Argueles asked her to be his date in many occasions, everyone couldn't believe she turn down the most eligible bachelor in the country, and the fact that his handsome and a billionaire. She politely turn him down,  she doesn't feel anything special about him and she's still has her fears, that if she won't guard herself from the like of all men who likes toying with woman's feeling, a player and heartbreaker she will end up repeating the history all over again. Ayaw niyang danasin ng magiging anak niya ang mga naranasan niya.

So she hide herself from the rest of them. Hide her beautiful eyes with an old fashion eye glass, her long and wavy hair always in a perfect bun. Her long and flawless legs with stockings. Some of the ladies in their office often teased her Miss Tapia, Wall flower, ugly duckling and ugly Betty. She don't give a damn what everyone call her. She's there to work not to flirt.

She live a simple and happy life with her mama Ester. Hangang dumating itong pagsubok sa kanila. She's scared to be  alone again, she don't want to accept the possibility of mama Ester dying. Tinapat na siya Ng doctor na matagal na ang 3 taon ang itatagal Ng buhay nito. But they are not God, ipinasa Diyos na lamang niya ang karamadaman ng mama niya, maybe there's still hope and she believes in miracle, in God. She quickly wipe the tears from her eyes.

She needs to find a second job para makadagdag sa gastusin nilang magina. Sana ma approved iyong company loan niya at sana malaki ang i-grant na halaga.

Nakakita siya ng part time job. Sa isang catering services, waitress ang trabaho niya, kahit maliit ang sahod niya ayos Lang, kahit pambayad Lang muna nimiya sa nagbabantay sa mama ester niya malaking bagay na din iyon.

Ngayon ang unang araw niya at sa hotel na pagmamayari ng boss niya and assignment nila. There is a charity event at pawang mga mayayaman,  kilalang tao, at mga famous celebrities ang pawang mga imbetado. She's hoping that Mr. Argueles won't recognized her. Ang mag-asawa kasi ang sponsor ng nasabing event.

This is the first time she wore a skirt without her black stockings, first time she didn't wore her eye glass and her long wavey hair is in ponytail. Bigla siyang nailang pumasok siya sa trabaho kanina na nakasuot ng old fashion na damit. But it's too late to back out, she needs this job and the money.

Pinag-tinginan siya ng mga kasamahan niya ng lumabas siya sa locker room.

"Maureen ikaw na yan?" Ani Mariz na agad siyang nakilala.

She just simply nod her answer. And smile awkwardly. "Mukhang alangan sa'yo iyang suot mo. Tingnan mo nga sila para silang na-engkanto nang makita nilang lumabas mula sa locker room." Tukso nito.

"Shhhh..." Saway niya dito.

Lumapit ang iba niyang kasamahan sa kanya.

"Mukhang maling trabaho ang pinasukan mo Maureen, papasa kang Modelo o artista." Sabi naman ni Sheryl sa kanya. At sumangayon ang ilan niyang katrabaho.

She blushed.

"Puwede bang mag apply na boyfriend mo?" Sabi naman ni Paul.

"Hindi kayo bagay ni Maureen, Paul mas bagay tayo." Ani Mariz.

"Ay malabong mangyari ang gusto mo Mariz." At tinapik tapik ang pisnge nito. "Ang tipo ko iyong kasing ganda ni Maureen."

Nailing na lang siya, Kung tutuusin ay bagay si Paul at Mariz. 

*Please vote if you like the chapter thanks.....*