de veraardsen

2

Ik werd die ochtend wakker van het gebleer van mijn kamer genoot. 'amber zet die wekker van je uit, ik kan niet slapen.' mira slaapt boven me en is niet echt een al te gezellig type. Ze is 16 en een enorme trut. We zijn de oudste 2. Wij zijn de 2 die nooit geadopteerd zullen worden. Maar na morgen ben ik volwassen en moet ik weg, dan word ik te oud. Je zou denken dat ik er naar uit kijk om mijn vleugels te spreiden en deze plek te verlaten. Maar dan heb je het mis. Ik wil helemaal niet volwassen zijn, en ik wil ook niet in een flatje wonen. Want als ik dat doe dan heb ik echt niemand om me heen. Geen vrienden geen ouders en geen kamergenoot. Niet dat ik hetegeen wat ik nu heb zo wardeer maar het is beter dan niets. Een kussen beland met een plof op mijn hoofd. 'ik zei zet die wekker uit' ik trek mira's kussen van me af en zet de wekker uit. Zodra ik mezelf uit bed heb gesleurd poets ik mijn tanden en kleed me aan. Ik slenter naar beneden en help luka om de tafel te dekken. Luka is de gene die voor ons zorgt maar er zijn te veel kinderen en te weinig tijd, ze doet alles alleen, behalve het koken davoor heeft ze mij en mira. We dekken de tafel voor alle 48 kinderen en luka. Zo begint de dag waarop alles veranderd.