Always and Forever

Chapter 27

Nag antay pa ako ng ilang araw. Nag antay ako sa pag dodota nia. Gusto kong malaman kung may gagawin ba sia pra di ako mwala. Gusto kong maramdaman na khit gnun sia sa aking mahal nia pa rin ako..

Nag antay ako ng nag antay..

Pag nag oonline ako tinitingnan ko kung OL sia. para mag simula na ulit ung bilang ko..

Ung bilang ng oras ko. Stop time kumbaga. pag tumigil yun.. tingin ko wala na..

Lagi akong kinakabahan pag OL sia. Dko alam kung bakit.. Pero Pag online sia nakatitig lang ako sa pangalan nia.. titingnan ko lang un hanggang sa mwala ung green sa tabi ng pangalan nia..

Pag nag ooffine sia ng hindi ako kinakausap? Nawawasak puso ko. Naiiyak ako. Ang bigat ng dibdib ko. Tingin ko hihikain ako. Nasasaktan ako. Ksi sa tinagal tagal niang nag online ni isang Hi wala. Khit naman Hi lang msaya na ako. Malaman ko lang na naalala nia ako. Na ako pa rin khit bumalik si Dota sa buhay nia..

Ayokong antayin ung oras na gumraduate sia. Kasi lalo kming malalayo sa isat isa. We're so close yet so far. Iisang school kmi ngaun pero di kmi nag uusap o nag kikita. Pano pa kaya pag College na sia at iba na kmi ng School? Pno yun? Mas mhirap yun.. :(

Ayokong maulit ung time na hinayaan kong mawala sia. Ayokong pag sisihan ang mga bagay na alam kong  big deal sa akin.. Ayokong maubos ng gnun kabilis ung pag mamahal nia sa akin kagaya ng pag kain sa mesa. Ayokong mas mabilis na maexpire ang Forever nia kesa sa unli ko. Kasi pag nangyari yun dko na alam ggwin ko..

Dati lagi kong sinasabi sknya na "Dko kaya ng wala sia." Kasi feeling ko dko naman tlga kaya. Kayanin ko man.. Alam ko may sakit pa din akong maramdaman. Makalimutan ko man sia. Anjan pa din sia sa alaala ko. Dko pwdeng sbhin na pag nkipagbreak ako wala na ang lahat ng nararamdaman ko. Di ako manhid! Mahal ko sia! Mahal na Mahal!!!!!