Chloe'S POV
"Hi pauwi kana? Tanong ko kay Jhon.
"Oo.Bakit?" Sagot naman nya.
"Umh kung pede sana..." Pakaba kong sinabi.
"Ano"
"Umh..."
"Ano nga?Bilisan mo nagmamadali ako oh!" Pagalit nyang sinabi.
"Wag nalang pala"
"Ano bayan!Wala nmn pala nagsayang lang ako ng oras!Bye na nga" Galit nyang sinabi.
'Bye" Malungkot kong sinabi.
Gusto ko lang naman sya makasabay pauwi....hayss kailan ko kaya sya makakasabay.
Hinintay ko nlng sya sumakay bago ako umuwi hmm..
"Nakasakay na sya yes...Sakay na nga ko"
Di nagbayad nako....tas nagulat ako bigla syang sumakay sa sinasakyan ko
"Hala shett" Pabulong kong sinabi sa sarili
"Oh parang gulat na gulat ka"
"HAHAHAHA"
"Di ako galit kanina ha jk lng un hahaha.Bayad na kita"
"Wag na...nagbayad na rin ako ea"
"Ah sige btw gusto mo mag mall?"
"Huh?"
"Libre kita"
"Ah sige" Nakangiti kong sabe
20 min ago...
"Yes nandito na tayo"
"Nandito lang walang tayo" Patawa kong sinabi.
"Tsk tara na nga di kita ilibre dyan eh"
"HAHAHAHAHA"
Naglakad na kmi.....nakakita kmi ng couple magkaholding hands
"Sana ganyan tayo no.."
"Ha?"
"Ah wala wala"
Medyo kinilig ako hahahahha
"Uhm chloe..."
"Ano un?"
"Umh pede bang...ano pede bang.."
"Pede bangg?"
"Pede bang mangligaw?"
"Hala seryosos kaba dyan sa sinasabi mo?HAHAHAHAH"
"Oo seryoso ako."
"Ahh sige hehez"
To be continued...
BINABASA MO ANG
Forever And Always
Short Story"Sometimes you want to say, "I love you, but..." Yet the "but" takes away the 'I love you'. In love their are no 'buts' or 'if's' or 'when'. It's just there, and always. No beginning, no end. It's the condition-less state of the heart. Not a feeling...
