Baba demeyi beceremeyen Büyümüş çocuklar var bu dünyada.ağzına yakisamayan.diline alisamayan
Nasıl becerebilirki insan onca yıl baba dememiş bir kişiye bile hitap etmemiş biri.
Ve bu çok acımasız değilmi sizcede bir çocuktan hatta yaşı kaç olursa olsun bir insan baba kavramı yok oluyo ve sanki bi anka kuşunu düşler gibi hayallerde yer alıyor yahut babam olsaydı,rahmetli babam en kötüsü de benim babam yokki demek değilmi
Siz hiç savaşın ortasında komutansiz kaldiniz mi diye anlatılmak istenir babasizligin ne kadar zor olduğunu
Bense bu yalan dünyanın içerisindeki tek gerçeği yitirmek diye adlandiriyorum.
Bir parça hep eksik öyle değilmi? Hayatta herşeye alisilir elbet olumede alisiyoruz ancak nasıl bi alismaktirki bu her geçen gün ağırlığı uzerime çöken eşsiz bir sis niteliğine burunebiliyor. kizinin kalp ciceginden bir demek alıp giderken kucucuktum.bir babaya bir yigide doyamamis kadar küçük ellerini tutmak için can atacak kadar basimi oksasa yüreğim yerinden çıkacak kadar minik.eve gelişini canla basla bekleyen bir kız.Gönül ağam dünyanın en güzel meslegini yapıyordu o bir cobandı.ve yılın belirli aylarında huzur kokan evimize ayak basabilirdi heyecanla yerinde duramayan küçük kalbimi o çok sevdiğim susamli sekerlerle daha çok mutlu ederdi.Evet az bi miktar için çalışırdı muhanete boyun egmemek ve bizim başımızı egmemek için aksak ayağıyla kaç kez düştü koyunlara yetisebilmek için.hep hayran olmuşumdur onun dik ve egilmeyen bir yiğit oluşuna bileğinin gücüne ve cesaretine.baba derken bile taaa yuregimin en ücra kösesinde hissettiriyor sızısini.çobanlik sabr isteyen bir meslekti aylarca goremediginiz bir aile,pencere kenarinda bekleyen kucük cocuklar ve ekmek parasi icin onca hava olaylariyla savasan bir adam.her yagmur yagisinda hatiralardan yine babam suzulur evvela;acaba ıslandımı ama sele kapılırmı acaba rahatmi, üsüdümü hastalandimi???? Ve daha dahası... ile duyulan sesle icimize bir ferahlama gelirdi.önce ıslandımı diye düsünurken gelirdi simdide ıslanıyor gelmiyor.karın yagışını iple cekerdim düsünsenize kıs mevsimi boyunca hep evimizde bence hayatimdaki en guzel aylar kış aylarıydi tabi bilemezdim beni yine bir kıs gunu terkedecegini.Siz hiç bir adamın gelmesini gunlerce ve aylarca beklediniz mi? Dahası simdi ise yıllarca bekliyorum üstelik gelmeyeceğini bile bile. Tıpkı asla geri dönme yazarak tum duvarlara gelsin diye sessiz çığlıkları dünyaya yankı yapan ünlü gibi.Sizce gelmeli mi gözyaşlarımı yıllara hediye ettiğim deli yürekli adam.
