သင္တန္းခန္းမေ႐ွ႕ေရာက္ေနတာေတာင္ အခုထိမဝင္ရေသး အခန္းထဲက လ်ွံထြက္ေနတဲ့အသံေတြအရ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမွာေသခ်ာတယ္ ၿမိဳ႕ႀကီးသားမဟုတ္တဲ့ သူ႔အတြက္ လူေတြအမ်ားႀကီးၾကားထဲ ရဲရဲဝင့္ဝင့္ ဝင္သြားဖို႔ဆိုတာ ဘတ္စ္ကားတိုးစီးရသလို ေတာ္ေတာ္ၾကပ္တည္းလြန္းတယ္
"ဟူး... fighting မွဴ း "
ကို႔ကိုယ္ကို အားေပးၿပီး တံခါးဆြဲဖြင့္လိုက္ရင္ဘဲ
*Oh god! စာရင္းကိုင္သင္တန္းဆိုလို႔ မိန္းကေလးမ်ားမယ္ထင္တာ ငါ့လိုလူေတြအမ်ားႀကီးဘဲ *
ဆက္မေလ်ွာက္ဘဲ ရပ္ေနမိလို႔ထင္တယ္ တစ္ခနိးလံုးရဲ႕ မ်က္လံုး သူ႔ဆီေရာက္လာကာမွ
"အဟမ္း.. ဒါ section C လားခင္ဗ်ာ "
*Shit! တိုးလိုက္တဲ့အသံ *
မပူပါနဲ႔ ေ႐ွ႕ဆံုးတန္းကေတာ့ၾကားရေလာက္တာမို႔ ထိုင္ေနတဲ့ အမႀကီးေလးေယာက္ကို ျပံဳးျပလိုက္တယ္
*အြင္ ငါ့႐ုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ား ဂါေနလို႔လား ဟိုအမေတြမ်က္စိက ပိုျပဴ းလာသလိုဘဲ ကြၽတ္စ္ အခန္းမွားရင္ မွားတယ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး တစ္ကယ္ဘဲ *
"ဟို အခန္းမွားလာတယ္ထင္တယ္ ခြင့္ျပဳပါအံုးေနာ္ "
႐ွက္႐ွက္နဲ႔ ျပန္လွည့္ေျပးဖို႔ လုပ္ကာမွ ေနာက္မွာ ထီးထီးႀကီးရပ္ေနတဲ့သူ တစ္ကယ္ဘဲ အေမဟာေလ ႐ွား႐ွားပါးပါး သားေလးတစ္ေယာက္႐ွိတာ ခန္႔ညားတဲ့ ဥပဓိ႐ုပ္ေလးၾကေတာ့ေပးၿပီး အရပ္ၾကေတာ့ မေပးဘူး အျမဲတမ္း သူမ်ားထက္ေခါင္းတစ္လံုးနိမ့္ေနတယ္ ငါေနာ္
ဟိုလူ႔အျပစ္တင္ ဒီလူ႔လႊဲခ်ၿပီး ေမာ့ၾကည့္ရင္ဘဲ
*ေရႊကိုင္းမ်က္မွန္နဲ႔ ရႊဲေနတဲ့ ေခါင္းလိမ္းဆီလိုလို အက်ႌလည္ကတံုးအျဖဴ ဆိုေတာ့ *
"ဆ..ဆရာလားဟင္"
"ဟုတ္ပါရဲ႕ဗ်ာ ဆရာပါ ဘယ္လိုလဲ ဝင္မွာလား ထြက္မွာလား "
