Sabahları erken kalkmakta zorlanan tek kişi olmadığımı biliyorum. Ama okula yetişmek için akşam 7'de yatıp sabahları uyanamamak çok zor. Hele okulun ilk gününden geç kalmak... Müdürle aynı odada başbaşa kalmayı istemiyorum. Önce insanı rahatsız eden bi sessizlik. Daha sonra susmayan müdür... Ah kesinlikle istemiyordum.
Apar topar hazırlanıp evden koşarak çıktım. Otobüs durağına koşmak? evet belkide koşmalıydım... Geç kaldığınızda ve üstelik gittiğiniz otobüs sıkış tepiş olduğunda tabiki de keyif kelimsi size uzak geliyor değil mi? Sizin hayallerini boş çıkartmayacağım. Çünkü gerçekten uzak...
Okulun bulunduğu durakta inmiştim. Müdür gereksiz okul başı konuşmalarından yaptığı için henüz okula kimse girmemişti. Hemen sırada arkadaşlarımı bulmaya koyulmuştum. Saçma sapan hareketlerinden dolayı onları farketmem çok uzun sürmemişti. Koşarak yanlarına gittim ve selam verdim. O sırada müdürümüz konuşması bitmişti bile... Tek tek sınıflara giriyorduk. Sıla ve Züleyha önden girmişlerdi. Hilal ve ben de arkalarından geliyorduk. Tam kapıdan geçecekken sınıf öğretmeni bizi durdurdu. Ne olduğunu henüz anlayamadan elindeki kağıdı bize uzattı. Sınıf listesiydi.
-Hocam bu ne? dedi hilal
- Görmüyo musun kızım Tanzimat Fermanı
Benimde bir an boşluğam gelmişti ve farkında olmadan:
- Hocam bu sınıf listesi. Demiştim.
Hoca bakışlarını bana çevirdi ve alkışlamaya başladı.
-Adınızı bulun. dedi
Hilal'le adımızı listede aramaya başladık. Ama yoktu... Hilal'in adını duyduğumuzda ikimiz de arkamızı dönüp baktık. Kızın biri bize bakıyordu. Ağzından gelecek laftan ikimiz de çok ürküyorduk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
