วีกำลังหัวเสียอย่างหนัก
ใช่ เขาหัวเสียเป็นบ้ากับเจ้าเศษเหล็กติดล้อคันนี้ เขาใช้เวลากับมันเพื่อสตาร์ทเครื่องยนต์แต่ไม่ท่าทีว่าไอ้เศษเหล็กติดล้อนี่มันจะเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้
เขายกข้อมือขึ้นมาดูอีกครั้ง อีกไม่ถึงสิบนาทีก็จะถึงเวลาเข้าเรียนคาบแรก ถ้าไอ้รถมอเตอร์ไซต์คันเก่ากึกไม่ยอมติดเขาก็คงจะไปสายตั้งแต่วันแรกก็เทอม
แย่ชะมัด
ปรี้นๆๆๆ
เสียงแตรรถแผดลั่นขึ้น เขาหันกลับไปมองต้นเสียง รถสปอร์ตคันหรูสีแดงสดคุ้นตาจอดอยู่ไม่ไกลนักกระจกที่ลดลงเผยให้เห็นใบหน้าสดใสของ จอนจีอึน แฟนสาวสุดป๊อบของเขาเอง
"เฮ้ วี ลูกชายทรยศอีกแล้วเหรอ คิกๆ"
"ไม่ต้องมาหัวเราะน่าจีอึน"
"งั้นนายก็เข็นไปเรียนเองแล้วกันสุดหล่อ บะบายจ๊ะ" หญิงสาวหัวหัวเราะคิกคักก่อนที่จะขับรถออกไป
"เฮ้ฮฮ รอฉันด้วยสิโว้ยยยยย" วีรีบวิ่งไล่ตามรถคันนั้นไป ถ้าเกิดเขาต้องเข็นเจ้ารถกระป๋องไปเองจริงๆเย็นนี้เขาก็ไม่น่าจะถึงโรงเรียน
"วันนี้เราไม่มาสาย ควรจดไว้เป็นหลักฐานดีไหม" หญิงสาวหัวเราะร่าก่อนจะโอบคอเด็กหนุ่มอายุอ่อนกว่าไว้ ทั้งสองเดินเข้าโรงเรียนไปท่ามกลางสายตาอิจฉาของหนุ่มๆในโรงเรียน แน่นอนว่าจีอึนถือได้ว่าเป็นสาวป๊อปประจำโรงเรียน การที่ยอมมาคบกับเขาก็ถือได้ว่าส้มหล่นลงมาทั้งต้นเลยล่ะ
วีหันไปยิ้มกับหญิงสาวข้างๆ เนื้อนิ่มที่แนบแผ่นหลังเขาทำให้เขาใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งกลิ่นหอมๆและริมฝีปากแดงสดนั่นทำให้เขาใจแทบจะหลุดออกมาจากอก
"ไอ้วี มึงจะสวีทกับพี่จีอึนให้มดขึ้นโรงเรียนเลยเหรอวะ" เสียงกวนประสาทของนัมจุนทำให้วีหลุดจากภวังค์ เขาหันไปยกนิ้วกล้างใส่ไอ้เพื่อนตัวสูงโย่งที่ทำหน้ากวนอวัยวะเบื้องล่าง
