Destined To A Playboy

Chapter 2

Nagising ako na puting
kisame lang ang nakikita ko
nasa langit naba ako?
Napatingin ako sa paligid
kung nasaan na ba ako

Pero nasa ospital lang pala
ako. buhay pa ako?

"Anak! Gising kana. Pinag alala mo ako"

Napalingon ako kay mama ng
bigla nalang sya magsalita..
nabigla nalang ako ng bigla
syang umiyak. pero agad din
nama nya itong pinunasan.

"Ma, hindi ko po kayo iiwan? Okay po? Hinding hindi po ma"

Sabi ko kay mama, at tsaka
pilit na ngumiti. tumango
lang sakin si mama. at ngumiti
ng pilit. nakikita ko parin
kung gano nasasaktan si
mama.

Napatingin nalang ako
sa pinto ng bigla itong bumukas
halata mong nag uunahan pa
ang mga ito makapasok lang.

"Ate!!! Okay kana ba?
pinag alala mo kami"-aja

"Bakit hindi mo samin
sinabing may sakit kana
pala?"-charline

"Oo nga ate ally. Diba
bestfriend tayo? Bakit
hindi mo sakin sinabi.
alam mo sobra kaming
nag alala sayo. lalong lalo
na si kuya xavier. pero sa
kasamaang pala------ajshsjsnsjdjsjdjadjsqahdj"
-mabi

Napakunot naman ang
noo ko sa sinabi ni mabi.
kaya lang tinakpan na ang
bibig nya ni maricar.

"Tumahimik ka nga mabi
kung ano ano ang pinagsasabi
mo ehh! Ayos kana ba ate?
pinag alala mo kami ng sobra"
-maricar

"Ate!!!  Si kuyaaa Xavi-----ahajsnznddkfjsjdjdjdj"
-jasmine

Napakunot ulit ang noo
ko sa sinabi ni jasmine.
kaso bigla ding tinakpan
ni mabi ang bibig nito
ano bang nagyayari dito?
ang weird ng mga to ahh

Kompleto ag barkada.
lahat ng barkada nandito.
at nanatili sa tabi ko.
hinanap ko sya ngunit wala
ehh. hindi nya man lang
ako pinuntahan dito. And
it's killing me.

Xavier nasan kaba?
totoo kaya yung nakita
kung umiiyak sya? Bakit
wala sya dito?bakit wala
sya sa tabi ko ngayon.
tinanong ko din sila mabi
kung nasaan ba si xavier pero
hindi din nila sinasagot.
bakit? ano na ba talaga ang
nangyayari.

Makalipas pa ang ilang araw ng
makalabas ako sa hospital.
pero wala parin ehh. hindi ko
pa din sya nakikita pero bakit?
bakit wal sya sa tabi ko?
kung kailan kailanga ko sya eh
Bakit xavier?

Ilang araw na rin akong
wala sa sarili ko. sa kakaisip
kung ano na bang nagyari kay
Xavier at bakit wala man lang
syang paalam. hindi na rin
ako nagtanong sa barkada at
baka hindi din nila alam.
at baka ayaw talaga nilang
sabihin pero bakit?

Sinabi sakin ng doktor na
kailangan kona daw operahan
sa lalong madaling panahon.
binigyan nya kami ni mama
ng panahon para makapag
decide..

At sa tingin ko tama lang din
naman. na lumaban ako.
hindi sumuko ang taong nasa
paligid ko. hindi nila ako
iniwan. naging mabait sila
sakin kahit na sinusungitan ko
lang sila. kailangan kong
lumaban. only a miracle can
save me from this operation.
only a miracle.

Hindi ako nawalan ng pananampalataya sa dyos.
alam kung magiging sucessful
ang operasyon ko.

At kapag tuluyan na akong
magaling. Magsisimula na
ako ng bagong buhay kasama
si mama at ang mga kaibigan
ko. ang daya mo naman xavier
ehh! an daya daya mo.

Akala ko pa naman ikaw ang
taong hindi ako iiwan.
nangako ka diba?
nagpromise ka pa kung hindi
mo man lang din tutupadin.
ang unfair mo xavier.

Bumalik kana ba sa pagiging
playboy mo? bakit xavier?
bakit mo ako.iniwan sa mga
panahong kailangan dapat
kita.

Kung kailan naman binuksan
kona ang sarili ko sa iba.
at tsaka naisipang lumaban.
saka ka naman nawala ng
bigla. na wala man lang pasabi.
nakaka inis ka xavier.