Darkness

Με λένε Bethany. Οι φίλοι με φωνάζουν Beth. Ειμαι 18 ετών απο το New Jersey. Όλο τον χρόνο περίμενα αυτή τη στιγμή. Να κλείσουν τα γαμημένα σχολεία. βλέπετε στο σχολείο οι καθηγητές με είχαν στο μάτι επειδή εχω tattoos και piercings. Τρελό ετσι; Εντάξει ίσως να εχω παραπάνω τατουάζ απ'οτι πρέπει αλλα δεν ειναι δική τους δουλειά. Στο γυμνάσιο δεν είχα φίλους, επειδή ήμουν "το φρικιο με τα τατουάζ" . Στο Λύκειο γνώρισα μια κοπέλα την Carra. Είχε τατουάζ και piercings όπως και εγω. Λιγο πριν τις πανελλήνιες πέθανε απο καρκίνο. Τόσα χρονια ηταν η μονη που εμπιστεύθηκα. Ήξερε τα πάντα για εμένα. Οτι οι γονείς μου πήραν διαζύγιο, οτι το αγορι μου ειναι 25 ετών, οτι καπνίζω και οτιδήποτε αλλο μπορείτε να φανταστείτε. Ηταν σαν την αδερφή που δεν είχα ποτέ. Βασικά είχα αδερφή, αλλα δεν θελω να το συζητησω τωρα.. Σε 3 μήνες ξεκινάει το πανεπιστήμιο. Το όλο θεμα με τους συγκατοικους δεν με ενθουσιάζει. Μόλις μαζεψω μερικά λεφτά θα πάρω δικό μου διαμέρισμα εκει κοντά. Το καλοκαίρι δεν εχω ιδέα τι θα κανω. Μετα τον χαμό της Carra εχω ξανα κλειστεί στον εαυτό μου, κανεις δεν ξέρει τιποτα για εμένα.ελπιζω οτι όλα θα αλλάξουν στο πανεπιστήμιο.

3 μήνες μετα.

"Bethany!" Άκουσα την μητέρα μου να φωνάζει απο την κάτω αίθουσα του σπιτιού

"Τι θες απο την ζωή μου?" φώναξα με την αγουροξυπνημενη φωνή μου.

"Ειναι 8 στις 10 πρέπει να ήμαστε στα δωμάτια του πανεπιστημίου σου."
Μόλις άκουσα πανεπιστήμιο πετάχτηκα σαν ελατήριο απο το κρεβάτι. Φόρεσα ένα crop top και ένα high wasted σορτσάκι. Έβαλα αρκετό μολύβι στα ματια μου και ίσιωσα τα μαλλιά μου. Φόρεσα τα vans μου και κατέβηκα τις σκάλες σχεδόν τρέχοντας. Αρπαξα μια φρυγανιά απο το τραπέζι και αγκάλιασα την μητέρα μου.
"Κάποια ξύπνησε με κέφια σημερα" ειπε και μου χάρισε το πιο φιλικό της χαμόγελο. ανταπέδοσα το χαμόγελο αλλα δεν είπα τιποτα. Μετα απο λίγη ωρα πήρα την βαλίτσα μου και την έβαλα στο πορτπαγκαζ του αυτοκινήτου. Κάθισα στην θέση του συνοδηγου και άνοιξα το ραδιόφωνο. Είχε Radiohead το αγαπημένο μου συγκρότημα. Καθώς τραγουδούσα τους στοίχους του "Karma Police" η μητέρα μου έβαλε το κλειδί στην μίζα και ξεκίνησε για το κολέγιο. Στην διαδρομή επικρατούσε ησυχία. Μόνο το ραδιοφωνο ακουγόταν που έπαιζε Radiohead, Paramore, Ramones ή Nirvana. Μετα απο ένα 3 ωρο ειδα την πινακίδα του πανεπιστημίου "Princeton University". Μόλις το αμάξι σταμάτησε άνοιξα την πόρτα και πήρα την βαλίτσα μου απο το πορτπαγκαζ. Η μητέρα μου κλείδωσε το αμάξι και πηρε το κλειδί του καινούργιου μου δωματίου. Ξεκλείδωσα την πόρτα σιγά σιγά και έσπρωξα την πόρτα για να ανοίξει. Μπήκαμε και οι 2 μέσα το δωμάτιο ηταν άδειο, ευτυχώς για εμένα. Αποχαιρέτησα την μητέρα μου και μόλις έκλεισε την πόρτα πίσω την έπεσα με φορα πανω στο στρώμα, ήμουν κουρασμένη απο το ταξίδι. Τα βλέφαρα μου κλεινανε μόνα τους και με πηρε ο ύπνος. Μια κοριτσιστικη φωνή με ξύπνησε. Άνοιξα τα ματια μου και ειδα μια κοπέλα με μπλε μακριά μαλλιά αρκετά τατουάζ και μερικά piercings στο πρόσωπο.