"Senle asla uyumayacağımı biliyorsun değil mi ?"
"Bilmem öyle mi?"
"Öyle!"
Göreceğiz...
Benim Kıvırık biraz geveze ve inat çıkmıştı. Ama bu huyları bile o kadar güzel geliyordu ki bana.
Sabahtan beri boş olan tek yere-çift kişilik yattığım yatak- yatmamak için diretiyordu. Boş olan tek yataklı odayı annesine vermiştim doğal olarak. Mecburiyetten yani yoksa onla yan yana olmak için değil kesinlikle...
Banyoya girdiğimde kendi kendime sevinç dansları yapıp durdum. Kesinlikle şans benimleydi. 2 saat önce kim bilebilirdi başıma böyle şeylerin geleceğini.
Banyodan çıktığımda tam odama giriyordum ki;
"Özgür oğlum, sana rahatsızlık verdiğimiz için üzgünüm, en kısa zamanda toparlanırız. Bize evini açtığın için sana minnettarım."
"Eğer rahatsızlık verseydiniz evimi hiç açmazdım emin olabilirsiniz." sıcak bir gülümseme koyuverdim. Oda bana aynı gülümsemeden sundu. Ama aynı olan gülümseme benim gülümsememin aynısı değildi...
"Evet oğlum sonsuza kadar mutlu yaşayacağız... " Annem o kadar sıcak gülümsüyordu ki tekrar umutlandım. O küçücük bedenime tekrar umut kırıntıları döktü. Aptaldım. İnandım.
"İyi geceler size oğlum." kadın yanımdan ayrıldı.
Odama doğru ilerledim ve kapıyı açtım. Bu manzarayı zaten az çok tahmin ediyordum.
Kıvırık, yatağın üstünde kolları göğüsünde bağlanmış, düşük dudaklarıyla yeri izliyordu.
"Halının desenlerini öğrendin mi bare?" o kadar dalmıştı ki ben konuşunca odada yalnız olmadığını kavradı.
"Burada uyumak istemiyorum."
"Biliyorum." bu rahat tavırlarıma sürekli olarak gözlerini devirmişti.
"Bak bana aşık mısın nesin bilmem ama bu kadarı da fazla değil mi?"
"Evime zorla getirmedim."
"Annem için bunu yapmak zorundaydım! Onun artık acı çekmesine katlanamazdım tamam mı?"
"Biliyorum." o kadar sinirlenmişti ki burnundan her an dumanlar çıkmaya başlayabilirdi. Hemn yanıma ulaşıp yakalarımı kavradı.
"Seni aşağılık gay, bir aydır nasıl Rüzgar'ı becersem diye düşünüyorsun dimi lan?!"
İşte bu acıtmıştı.
O da diğer insanlar gibi düşünüyormuş bu konuda.
"Sen aşık olduğun kızı direk sikme düşüncesine mi girersin ? Yoksa saçının bir teline zarar gelmesin diye koruyup, kollar mısın ? Bunun cevabını biliyorsun ve ben de biliyorum. O yüzden bu konuda daha fazla konuşma."
Bileklerini ellerimle kavradım ve yavaşça ondan kurtuldum. Üstümdeki ceketi bir köşeye fırlatıp, yatağın bir tarafına yattım ve üstüme yorganı çektim.
Ona ilk iş olarak aptal olmamayı öğretmeliydim sanırım. Çünkü çok düz mantık düşünüyordu ve kendini zeki zannediyordu. Özellikle de düşünerek konuşmayı öğretmeliydim sanırım...
Aradan saatler geçti ve en sonunda yatağın diğer tarafı çöküntüye uğradı. İçim rahatlamıştı. Çünkü bu uyuyacağı anlamına geliyordu.
"Çocuklar uyanın artıkk!"
Kulaklarımın alışık olmadığı bir sesle uyanmak 'Acaba ben nerdeyim?' hissi uyandırıyordu. Kendimce haklıydım da. 5 yıldır bu eve bir kadın dahi girmemişti.
