THE BLIND PRINCE

chap 6: Space

aliengirl's note:

okay. please don't kill me. lojk. parang ang daming readers eh noh?! anyway, GOMENAZAI! MIANHE! SARREH! FOR THE LATE UPDATE. ang tagal ko ng hindi nag-update. pasensya. something personal happened, tapos school pa. anyway, i'm not here to talk about me. so yeah. PLEASE BE FAN! HIT VOTE! COMMENT OR MESSAGE KAYO SA MESSAGE BOARD! OR IF YOU WANT PEDE NYO RIN I-ADD SA LIBRARY NYO THIS STORY. lol. ang dami ko namang request, pero be fan  and vote ha?!

mianhe din pala kung bandang dulo lang ng update na to yung may sense ha. hahaha. anyway, sobrang deep ng update na toh, sana ma-dig or ma-gets nyo. hahahahaha. comment about what you think! ^_^

and oh last na ..promote ko pala yung short story na ginawa ko entitled: 'i love the way you lie' . check it out din guys! gomawo! arigato! xie xie! tank you!

i dedicate this story nga pala to my new fan! thank you!

(*share ko lang pala yung natutunan ko sa youth gig: "if you want to be in the 1st place, take the last place."* maganda yan! ) 

ok. shut up na ako. ENJOY!

~smile.

Zyel's POV

haaaaay. ang tahimik. ang gaan sa pakiramdam. kaya gustong gusto tumatambay dito eh..

malamig.

tahimik.

puno ng kaalaman. wow.kaalaman. nosebleed.

nasan ba ako?

sows! edi sa library! i love library! buti nlng ang ganda ng library dito sa university na to! malaki yung library, ang daming mga books, malamang library! tapos ang lamig lamiiiiig. aircon eh! tapos glasses pa 

yung mga walls. tapos tahimik talaga! san ka pa! grabe! ang gaan talaga sa feeling...

nandito ako nakaupo sa isa sa mga sofa dito sa gilid na medyo likod na part ng library. maganda dito. maganda yung spot. dahil glass wall nga, tanaw na tanaw dito yung scene sa labas, taas, baba. basta 

maganda!

soon, i was again lost with my thoughts.

paminsan minsan, kailangan ko ng ganitong diversion, kasi i'm deeply hurt right now..

masakit sa puso.

yung feeling na hirap na hirap akong huminga. sa sobrang sakit sa puso. yung parang tinakasan ako ng heart beats ko. basta masakit.

sa sobrang sakit mapapaiyak ka. napaiyak ako.

sobrang takot yung naramdaman ko. iyak. iyak. yun nalang nagawa ko.

weak ako eh. kahit na may pagka-mataray ako minsan. weak naman talaga ako. kailangan ko lang talaga maipakita sa mga tao na i'm strong. para hindi nila ako masaktan. pero deep inside you'll see the 

weakest me.

lahat ng mga to, nararamdaman ko ngayon dahil kay zeek.

 i trusted him. he asked for my hand. i gave him my hand.. i trusted him.. and what did he do?

--------------------------------FLASHBACK--------------------------

kaninang umaga lang. 11:20am. kakatapos lang ng morning class namin. but since it's wednesday may p.e kami mamayang 2pm.

"Zyel. labas na ko ng room. hintayin nalang kita sa corridor. we need to talk. may ibibigay ako sayo." binulong sa akin ni zeek, seryoso yung tone ng voice nya. pati yung facial expression,poker face.