~Zoey's pov~
''Het uitmaken op ons 1 jarig jubileum! Hoe durf je!'' Ik bal mijn handen tot vuisten hoe kon hij zoiets doen?! Ik ging rechtstaan. O wat had ik zin om mijn volle bord spaghetti in zijn gezicht te gooien, maar ik deed het niet. ''Ach ja ik was toch al van plan je te dumpen, dus veel maakt het niet uit.'' Zeg ik, daarna draai ik me om en storm het restaurant uit.
Ik loop maar wat rond door de stad, trappen op, af, straatje links, straatje rechts. *Stop met over hem te piekeren, hij is het niet waard* zegt een klein stemmetje in mijn hoofd (ja ik weet het ik ben raar) Ik glimlach ze heeft wel gelijk, ik raap een blikje op en heb opeens ongeloofelijk veel zin om mijn frustraties uit te werken. Ik verzamel al mijn woede en boosheid en gooi het blikje weg. Zonder te kijken waar het land loop ik door. Tot plots... "Hé jij!! Ja jij daar!" Ik draai me om en zie een woedende bestuurder met een bloedneus. Bijna wouw ik lachen maar dat gevoel vervaagt al snel als ik de woeste blik in zijn ogen zie. De jongen loopt op me af en kijkt me recht aan, ik begin bijna bang te worden. ''Laten we maar straight to the point komen." Ik kijk hem vragend aan. "Wat ga je doen met mijn auto?" Verbaasd kijk ik hem aan. "Mijn auto, blikje... ben je nu echt zo rond? Of wil je beweren dat je dit blikje niet heb gegooid en dat er geen schram in mijn dure lak zit!!" Woedend kijkt hij me aan, wauw kan die boos zijn om een schrammetje in een auto. " Wel euh... Je lijkt rijk, dus kunnen we dit niet gewoon vergeten?" antwoord ik schuchter. "Vergeten?" Met een boze blik kijkt hij me aan "Wie denk je wel niet dat je bent? Miss World ofzo? Nee, ik heb een beter idee kom maar mee met mij." De jongen grijpt mijn hand en trekt me mee naar de wagen. Wow! Denk ik als ik in de wagen stap, ik heb nu niet zoveel verstand van auto's maar een met een automatisch openschuivend dak, die moet wel erg duur zijn. Met een onverschillige blik ga ik in de auto zitten en zet me vast, twee seconden daarna bedenk ik me, wat gaat hij met me doen? Maar om uit te stappen is het al te laat, in die twee kleine seconden dat ik zat had de jongen de motor van de auto al opgestart en voor dat ik weet wat er gebeurde scheurden we al de straat op. "Hoe heet je?" vroeg ik aan hem. Hij gaf geen antwoord. "Hoe heet je?" vraag ik nogmaals. Het blijft stil, na een tijdje hoor ik een zacht gemompel uit zijn mond. "Wat zei je? Sorry maar dat gemompel heb ik echt niet verstaan. "Connor." Bromde hij ietsje luider. Man, kan die nu nooit blij zijn. Even later wordt het tegendeel bewezen Connor begon te fluiten, ik keek hem raar aan en hij lachte. Uitstappen", commandeerde hij me even later. Langzaam stap ik uit de auto, alleen maar om hem extra op zijn zenuwen te werken. "Schiet eens op!" Zie je wel, denk ik en ik lach. Connor loopt een groot hotel binnen, een beetje bang voor wat er gaat komen loop ik hem achterna.
_________________\(^.^)/________________
Hi guys!!!! You like it?? Ik hoop van wel! Laat een comment achter of Vote als ik verder moet!
Kisses Me <3
