The Vampire

2. Anders dan gisteren

Het is dinsdagochtend 08.00, ik heb de eerste 3 uur uitval dus ik kan uitslapen vandaag.
Jammer genoeg ben ik al 2 uren wakker, naar het plafond aan het staren.

Ik hoor de vogeltjes buiten fluiten en zie vanuit een spleetje in mijn gordijn dat het al licht is.
Met heel veel moeite stap ik uit mijn bed en maak ik ontbijt klaar.
Er is niet veel eten meer in huis en ik vrees dat ik maar voor mijn eigen moet gaan zorgen, hoe moeilijk dat ook kan zijn, het is een mooie kans om zelfstandig te worden.

11.00 AM:

Ik kom aan in de fietsenstalling.
Ik heb nog ruim een kwartier om op tijd in de les te komen.

In de verte zie ik Milan naar buiten lopen.
Hij zal er vast uitgestuurd zijn.
Ik doe mijn fiets op slot en zie in mijn ooghoeken dat hij naar mij toe loopt.

"Hey Lucy."
Ik voel een schok door mijn lijf gaan.
Hij kijkt mij met zijn gevaarlijk mooie, heldere ogen aan.
"Ehm, hey Milan."
Hij glimlacht naar me en steekt een sigaret op.
"Ben je er weer uitgestuurd?" Vraag ik lachend.
"Yup."
Ik zie niet aan zijn gezicht of hij daar nou blij mee is of dat hij juist boos is.

De bel gaat.

"Ik moet naar de les." Zeg ik gehaast.
"Wiskunde?"
"Ja."
Hij lacht. "Ah ik ook, maar hij vind het vast niet erg als we wat later komen, toch?"
Ik ben nog nooit te laat gekomen en eigenlijk wil ik dat zo houden.
"Nee, ik ga wel alleen." En ik loop snel van hem weg.

Wanneer ik bijna bij de school deuren ben pakt hij stevig mijn arm vast.
"Toch?" Zegt hij nogmaals, maar veel duidelijker en harder.
Hij kijkt me recht in de ogen aan, waarschijnlijk ziet hij de paniek ik mijn ogen en hij glimlacht gemeen.
"Ja." Zeg ik zachtjes
Hij steekt nog een sigaret op en leunt tegen de muur aan.
Ik ben nog steeds in paniek. Gisteren deed hij heel aardig tegen mij en nu lijkt hij een heel ander persoon te zijn.

Ik en Milan lopen het lokaal binnen en de wiskunde leraar kijkt ons boos aan en vraagt: "Waarom zijn jullie te laat?" Milan loopt naar hem toe en zegt iets tegen hem. Ik kan niet horen wat hij zegt omdat iedereen in het lokaal hard aan het praten is.
De leraar knikt naar hem en Milan gaat naast mij zitten.

"Wat heb je gezegt?" Vraag ik
"Niks bijzonders."
"Ja vast."
"Vertrouw me maar gewoon." Zegt hij en kijkt me met een gevaarlijke maar tevreden blik aan.

Na de les loop ik zo snel mogelijk naar mijn kluisje en ik zie Megan en Sofia tegen Milan's kluisje leunen.
"Hey bitch, ik hoorde dat je Milan leuk vind." Zegt Sofia arrogant.
Hoe komt ze daar nou weer bij? Ik vind hem niet eens leuk.
"Dat is niet waar hoor, van wie heb je dat gehoord?"
"Dat gaat je niks aan." Zegt Megan snel.
"Sorry?" Zeg ik. "Ik vroeg het volgens mij aan Sofia?"
Megan wordt rood van de woede en duwt mij tegen mijn kluisje aan.
Sofia lacht en zegt waarschuwend: "als je nog één keer zo'n bijdehante opmerking durft te maken zorg ik ervoor dat je het heel moeilijk ga krijgen."
Milan komt in een rustige pas aan. hij gaat achter Sofia staan en pakt haar bij haar schouder.
Ze schrikt.
"Wat is er aan de hand Soofje?"
"Die bitch hier staat mij tegen te spreken dus ik leer haar wat manieren." Zegt Sofia arrogant.
Milan kijkt mij nu doordringend aan.
"Waar ging het over dan?"
"Ehm ze d-denkt dat ik eh je leuk vind." Zeg ik stotterend.
Hij lacht en duwt Sofia van me weg.
"Iedereen vindt mij leuk, dus laat haar maar met rust, Soofje."
Sofia knikt en loopt samen met Megan weg.
Ik voel mijn maag samenknijpen en mijn hart sneller kloppen.
Hij staat gevaarlijk dichtbij.
"Ik eh vind je niet leuk hoor, Milan." Zeg ik zachtjes.
Ik probeer oogcontact te vermijden en kijk naar zijn schoenen.
"Dat zal best." Zegt hij lachend en loopt weg.

12.55 PM:
Pauze

Ik heb Rachel alles verteld wat er is gebeurd.
Dat hij me vanmorgen vastpakte en dat hij voor me op kwam en Sofia wegstuurde.
Ik heb haar alleen niet verteld waarover het gesprek ging.
"Als ik jou was zou ik hem gewoon ontwijken, hij is veel te verwarrend." Zegt Rachel oprecht.
Ik ben het met haar eens, Milan is heel verwarrend en door hem zal ik veel problemen krijgen.

De rest van de dag heb ik hem niet meer gezien, waarschijnlijk heeft hij weer gespijbeld.

11.00 PM:

Ik lig in mijn bed en kijk op Facebook.
Ik zie dat mijn ouders weer bij hun vrienden zijn, op een van de foto's houden ze een paar flessen sterke drank vast. Waarschijnlijk zijn ze weer dronken.

Ik ben te moe om erover na te denken en ik ga slapen.