Aslı ve Şerif.Onlar iki arkadaş,iki dost,sırdaş en önemlisi de iki aşık ve iki sevgiliydiler.Kader onları Şerif'in en acı gününde biraaraya getirdi.O gün şerif bir kenarda tek başına oturmuş, içli içli ağlıyordu.Aslı onun yanından geçerken bir anda arkasını döndü ve onun yanına gitti.Daha biri (Şerif)13,diğeri ise 12 yaşındaydı.Çocuk o kadar içli ağlıyordu ki sonunda Aslı da ağlamaya başladı.Hiç konuşmuyorlardı ta ki Şerif ona onun neden ağladığını sorana kadar...
__ Sen niye ağlıyorsun ki ?
__Bilmemm.(hala ağlıyordu)
O gün 13 yaşındaki bir çocuğun kaldıramayacağı bir şekilde hayatının en değerli kişisini kaybetmişti Şerif. Annesini...
Annesi evlerinde çıkan bir yangın sonucu yanarak hayatını kaybetmişti o günün gecesi.O gece Şerif annesinden zor izin almış kardeşinden de öte arkadaşının evinde kalmıştı.İyi ki de kalmıştı...
__Ben şimdi ne yaparım annemsiz ?
__Daha fazla ağlama hadi üzülme bak ben bundan sonra hep senin yanındayım dedi kız.Ben seni hiç bırakmam ki hep yanında olurum.
__İşte bu cümlelerden sonra yüreğine biraz da olsa su serpildi Şerif'in .
__Olur musun gerçekten?
Aslı Şerif in yanaklarını okşadı ve tabiki dedi.Ve ona sıcak bir gülümseme gönderdi.
İşte böyle olmuştu tanışmaları...
