Şerif annesinin ölümünden sonra babasıyla yaşamaya devam etti.Babası sarhoş,kumarbazın tekiydi.Geceleri eve geç geliyor,sonra da çoğu zaman Şerif'i sebepsiz yere dövüyordu.Şerif de ertesi gün okula mor gözlerle gidiyordu.Arkadaşları
onla dalga geçiyordu ama Şerif'in can dostu İbrahim onların hakkından geliyordu.Şerif'in hiç kardeşi olmamıştı bir tane abisi olacaktı ama o da annesinin karnındayken ölmüştü.O yüzden Şerif kardeşi sayıyordu İbrahim'i.Ne de olsa yoktu kardeşi....
Öğretmenleri Şerif'i çok severdi.O çalışkan,zeki,dürüst ve çok saygılı bir çocuktu.Çoğu kez demişlerdi Şerif'e "oğlum senin o evde kalmanı istemiyoruz gel yardım edelim sana kurtaralım seni o evden'' diye.Fakat Şerif istemiyordu bunu zaten seneye buralardan gidecekti,gideceklerdi.O,Aslı ve İbrahim.Üçü de çok çalisip kurtulacakti bu kahrolası yerden.Üçününde kendine ait ailevi sorunları vardı.Üçü de doktor olmak istiyordu.Birlikte İstanbul da bir okul kazanıp yeni bir yaşam kuracaklardı kendilerine.
Zaman geçtikçe İbrahim le Asli da aliştılar birbirlerine.Yani daha sevgili olmamışlardı Şerifle Aslı.Üçü de birbirine sıkı sıkıya bağlı,birbirlerini çok iyi tamamlayan arkadaşlardı işte..
