I Fell In Love with the Bad Boy

Chapter 12

Ashley's P.O.V

2 months.....its been 2 months simula nang malaman ko na lumala ang sakit ko sa puso. Yes, i knew about it. Nagalit nga si Kambal kasi bakit hindi niya daw alam,senermonan pa ako. Pero ngayon okay na. Sabi naman ng doctor. Dapat daw mag-ingat ako, kasi lalala ang sakit kung hindi.

"Are you okay?"tanong sakin ni Carter

"Ha?"tanong ko pabalik.

"You're spacing out again,is there a problem?"tanong niya sakin.

Classmates ko na si Alexander, Sophia, Carter, at syempre si Aiden at Brooklyn. Si Sophia, ayun gusto daw akong maging friend pero hindi ko pinapansin. Si Alexander? mabait naman siya 1 month ago sakin...pero ngayon parang umiiwas siya. Si Carter, caring sakin. Si Aiden? inaalagaan ako palagi, pati na rin si Brook. Seriously? sila na ba ang bago kong parents?.

"N-no..i was just thinking about something"sagot ko.

"Tungkol ba sa sakit mo?"tanong niya sakin.

"Y-yeah"sagot ko.Sa totoo lang parang ganun na yung iniisip ko.

"Fight for it. Don't let cardiac ruin your life, remember....you have dreams to achieve"sabi niya sakin.Tumango ako and i smiled at him.

"ehem! PDA"sabi ni Brooklyn.

Nakita kong tumayo si Xander at sinundan naman siya ni Sophia. Anyare dun?.

"Anong nangyari dun?"tanong ni Aiden.Tiningnan naman niya si Carter.

"I don't know"sagot niya.

Palagi siyang ganun kapag naguusap,or nag-aasaran kami ni Carter. Maybe he's--- ugh! what are you thinking Ashley! imposibble yang mangyari! I.M.P.O.S.S.I.B.L.E. I like him - no! i love him. I don't know why. I think it was because of that accident in the hospital. I wont tell you guys about it,cause actually, it was embarrassing.

Nasa park pala kami ngayon. Naka-upo sa isa sa mga picnic tables.Its Saturday kung nagtataka kayo. Okay back to the topic. Yes, kumikirot ang puso ko kapag nakikita ko silang dalawa ni Sophia na magkasama. And kanina, i was really hoping that he was J (u know what it means), but i don't want to assume...cause i don't want to get hurt.

Alam ko naman na never niya akong magugustuhan eh. I am just a nobody to him. And yeah, i guess i'll just stay loving him secretly. And i guess this is just a one-sided love. Great right?.

"Guys, may pupuntahan lang ako"sabi ko.

"Sasamahan na ki-"di ko pinatapos si Aiden at tinakpan ko ang bibig niya.

"Sandali lang ako, don't worry. Mag-iingat rin ako"sabi ko.

"I'll give you 20 minutes"sabi niya. May timer talaga?.

"Okay, be right back"sabi ko at sabay niyang start sa timer.

Meron ba kayang comfort room ang park na ito?. Habang naglibot- libot ako, ayun! nakakita na ako ng c.r!. Habang papasok na ako sa c.r may narining akong nagu-usap sa likod. I don't want to eavesdrop, pero..parang familiar ang boses nila. At ayun, nagulat ako kasi sila nga. Nagpatuloy lang ako sa pag eavesdrop sa kanila.

"Please.....Alexander please come back to me!"

"I don't love you anymore Sophia!"

"Xander i know you still love me! you're just denying it!"

"Let go! I don't love you and that is what i feel!"

"No! You still love me! please....please come back to me!"

"You love me, but i don't so stop!"

"Then..tell me...who is she?"

"Its none of you're business"

"Oh yeah..then i'll make it mine" 

Sa pagkasabi niya nun. Hinalikan niya si Xander. It was past 10 minutes, and i thought Xander was not gonna reply to her kisses, but i was wrong...he replied to it. Hinawakan ni Xander ang beywang ni Sophia, at hinawakan naman ni Sophia ang leeg ni Xander. Parang couples ba kung maghalikan.

Di ko na sila pinanood. I regretted it, i regretted eavesdropping on them. I shouldn't have done that, para hindi ko na napanood yun. It broke my heart onto pieces. And, i was right. He still loves her, and he don't love me. As i said, i nobody to him. 

I felt something wet on my hand. Tumingala ako sa langit pero..hindi naman umuulan. At yun pala, umiiyak na ako. Pwede ba yun? ang umiyak na hindi mo nararamdaman?. Tumago ako sa isang puno at dun humagulhol. Ang sakit...ang sakit sakit. Alam ko naman na hindi niya ako mahal, at hinding-hindi niya ako mamahalin. Pero ang sakit pa rin eh.....ikaw kaya makita yun, di ka ba masasaktan?.

Nagpatuloy ako sa pag-iyak ng marinig ko ang pangalan ko. Hinahanap na nila ako. Lagpas 20 minutes na eh. Ilang minuto pa lang ang lumipas, nakita na nila ako...pero..hindi ako makahinga.

"T-tulong..."sabi ko.

"Kambal! Okay ka lang?! Huy! Ano?!"tanong ni Aiden.

"H-hindi...a-ako...m-makahinga"sabi ko.

"Dalhin mo siya sa hospital Aiden!"sabi ni Brooklyn.

"Wait! Nasaan ang inhaler? meron ba kayo?"tanong ni Aiden.

"Oh eto!"sabi ni Brooklyn. Inabot niya naman sakin ang inhaler. 

"Anong nangyari? Bakit ka hindi makahinga? Wait! Umiyak ka ba?! Sinong nagpaiyak sayo?! ha sino?!"sabi ni Aiden.

Hindi ako sumagot at patuloy lang sa pag enhale at exhale or anong tawag diyan.

"Muntik ka ng mamatay! gash!"sabi ni Brooklyn.

"Hey..are you okay?"tanong sakin ni Carter. Tumango ako.

At sa wakas, nakahinga na ako.  Inabot ko na kay Brooklyn ang inhaler.

"Okay ka na?"tanong ni Aiden.

"O-oo"sabi ko.

"Sino ba kasi ang nagpaiyak sa yo?"tanong skain ni Aiden.Gash di ko pwedeng sabihin na si Alexander yun, hindi naman kami eh.

"W-wala.....meron lang akong nakitang bata at ama niya na sweet"i lied.

"Ah okay..."sabi niya. Buti naman at naniwala.

"Uwi na tayo?"tanong ni Brooklyn.

"Yeah,nasaan nga pala yung kaibigan mo Carter?"tanong ni Aiden.

"Here"sabi ni Xander. Si Sophie naman, nakagapos ang kamay sa braso ni Xander. Iniwas ko ang tingin ko bago may makahuli.

Wait. Wala ba silang napansin? Tss.

"Sige uwi na tayo"sabi ni Brook.

Umuwi na kami at tahimik sa biyahe. Kotse toh ni Carter eh. Ang katabi ko ay si Brooklyn. Tapos si Aiden naman dun sa unahan. Katabi ni Carter sa may driver's seat. Si Sophia at Xander nandun sa likod. Ayaw ko ng lumingon, baka makakita ako ng ikakamatay ko.

Nakauwi na kami sa bahay at humiga ako agad sa kama. At di ko namalayan nakatulog na pala ako.

.

.

.

.

.

FINISHED