Wilczek Wilczyński w Wilczyńczycu.

Prolog

-Mamo - zawołała wilczyca - mamo...

Nagle spojrzała wprost przed siebie. A tam była jej matka. Nie żywa. Ktoś ją zabił. Nagle wilczyca spojrzała w górę. Spotkała pare nieprzyjemnych oczu. To łowca bestii. Szybko podbiegła do matki, ale ten wypowiedział jej słowa

-Idź, jeśli chcesz zachować sie przy życiu

Tak zrobiła, ale patrząc na matkę czuła kłucie. Ona żyła. Widziała jak jej klatka piersiowa podnosi się i opada. Wilczyca postanowiła wrócić do ojca i czwórki młodszych braci.

Ku jej zdziwieniu nie spotkała rodzica. Podbiegł do niej Wilczowar i wyjaśnił jej, że tata odszedł. 

Nie chodziło mu o śmierć, jak najperw pomyślała. On odszedł, by żyć w bezpieczeństwie. Przemienił się w człowieka i uciekł. Tego dnia Wilczyńczyca obiecała sobie, że kiedy go znajdzie zmusi go do powrotu.

Wtedy pojawiłem się ja. Obiecałem jej i jej braciom opiekę. Tak też moi rodzice zajęli się nimi.

Oto i ja. Wilczek Wilczyński. A o to moja historia...

................................................................

Cześć! A oto prolog do naszej nowej książki, mam nadzieję, że się wam spodoba tak bardzo jak mi i Gery.

Obiecałam na wczoraj, mamy dopiero dzisiaj, ale problemy z internetem były i nie było

Do jutra! (w raczej galaretce o smaku dzinsów)