Not:Hikayenin başında Jongin'in hybrid olduğuna detaylıca değinmedim, okurken bir anda 'ne kuyruğu, ne kulağı noluyo yazar ne diyosun?' gibi şeyler söylememeniz için yazıyorum bu notu. Jongin yarı köpek yarı insan. Köpek-çocuk yani. Çocuk da değil tabii kocaman herif de işte siz anlayın. Sehun ise normal, kokuşmuş bir insan. Yazabilsem Jongin'i kurda bile dönüştürürüm de bende o yetenek yok, savaştırıp tüylendiremem ben o kadar. Bizim tüylendirme kuyruk ve kulaktan ibaret. Bu fic uzun soluklu olmayacak, en fazla 5 bölüm olur büyük ihtimalle, haber edeyim dedim. Öptüm, iyi okumalar.
Başka bir not: Karakterlerin hikayedeki görünüşüne fotoğraflandırarak değinmek istiyorum. Şu Jongin'imiz;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu da Sehun'umuz;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
Gözlerimin üzerinden çekilen kumaş sürtünerek tenimden kayarken aldım tıraş losyonu kokusunu. Chen -ne yazık ki abim oluyor kendisi- yine banyonun içinde sürmek yerine kayıp çoraplarından yakına yakına evde dolanırken yediriyordu yüzüne losyonu.
Hoş, bundan şikayetçi değildim. Beni deli eden şey sızlanmaları ve en sonunda dayanamayıp beni uyandırmasıydı.
"Tam 10 saat oldu." dedi başımın üstünden çektiği örtüyü yere atarken.
Gözüm kulağının yanındaki, cildine yedirmeyi unuttuğu beyaz losyona takılmıştı o yüzden kurduğu cümlenin içeriğine inemedim.
"Diyorum ki tam 10 saat oldu. 10 saattir uyuyorsun."
"Yani?"
Gözlerimi parmaklarımla ovalarken üst gövdemi kaldırdım yataktan.
"Yavuklun geldi, seni bekliyor içeride. Çocuğu tehdit etmişsin, korkusundan uyandıramadı seni."
"Seni de tehdit ederim. Ne diye uyandırıyorsun beni?"
"Neyle tehdit edeceksin çocuk? Neyim var elinde?"
Komodinimin üstünden aldığı el kremini hunharca eline sıkıp tüm kolu boyunca yedirirken burnumdan sesli bir nefes verdim. Her sabah yaşamıyorduk bu tür anları ama yaşadığımda evden mutlaka sinirden kırmızı bir topa dönen suratımla çıkardım. Yani konuşmanın sonu iyiye gitmiyordu.
