At The Cafe (Kris Wu One-Shot)

At The Cafe // one-shot

PLAGIARISM IS A CRIME. YOU HAVE EYES UP THERE.

COPYRIGHT 2014. awtorssss.

Why didn’t you stay? I though we’re something… please call me… *tooooooooot*

PARE, ayos ba kagabi? Kita nalang tayo mamaya text me, Luhan… *tooooooot*

Kris, YOU NEED 2 WEEKS TO CHANGE YOUR MIND…WE’RE DOING THIS FOR YOU… I MISS YOU ANAK… *toooooooot*

Every morning hindi alarm clock ang gumigising sa akin instead the voice mails from girls I dumped afterwards, sa mga tropa, at laging andoon si Mama. Maybe your wondering kung bakit binibigyan niya ako ng dalawang lingo para makapag-isip

Sir Wu, Mr. Del Rosario wants you in the office at exactly 8:30 you have to sign some business arrangement on behalf of his company… *tooooooot*

Shit. May meeting pala ako. Bakit pa kasi ako sumama kanila Luhan sana may tulog akong maayos. Quarter to eight na. Kaya mabilisan akong naghanda. Titipirin ko ang oras ko mag-ayos kesa tipirin ko ang oras ko sa pagkain. I need coffee to wake me up.

Kinuha ko na ang mga paperworks ko at laptop. Habang naglalakad ako I reply through text sa mga voice mail.

To: Danielle

Im sorry Elle. Im not like the other guys you’ve been with. I don’t want you to barge in my office. Understood? Don’t text or call me back.

To: Luhan

Pare after nalang ng meeting ko. I’ll tell if I can make it.

To: Mama

Ma, hindi ko kayang patawarin ang ginawa niya sa atin. I don’t care kung kaunti nalang malalagutan na siya ng hininga. Told him that he made me this cold and stone hearted.

“Good morning, sir. Yung usual order niyo po ba?”

“Yes, please.” Simula nung nagsolo na ako at nagtrabaho madalas ay dito nag-aalmusal kaya kilala na nila ako dito at alam na nila ang gusto ko.

While I was waiting for my food binuksan ko ang laptop ko para sagutin ang mga emails na hindi ko pa nabubuksan puro business related. Minsan napapagod at nagsasawa na ako sa routine ko araw-araw. But with this routine na nakasanayan ko dito unti-unting napapatunayan ko na malalagpasan ko ang hirap na dinanas ko nung araw. Lalo noong iniwan kami ng lalaking yon ni Mama. Ngayon niya lang pinagsisisihan yung ginawa niya. Tangina. Tinanggal ko ang reading glasses ko at napasabunot ako sa buhok ko at hinilamos ko ang mga palad ko sa mukha ko.

Ewan ko kung bakit nagpunit ako ng isang kapirasong papel at nagsulat ako…

‘Fuck this life. Help me. Kailangan ko ng lakas. Hindi ko na kaya….’

Pagkatapos ko magsulat, tangina parang ang bakla ko. Pero ano naman natripan ko lang magsulat. Masama ba? Dahil sa pagsulat kong yon parang nabunutan ako ng tinik at gumaan ang loob ko kahit kaunti lang.

“Sir, enjoy your breakfast.”

“Salamat.” Tinabi ko muna yung mga gamit ko at kumain.

Sawwwap. Garlic rice with sunny side up egg, beef tapa, longanisa and garlic bread at coffee for my drink. Gusto niyo? Bumili kayo.

RRRRRRRRRRIIIIIIIIIINNNNNNG.