20 października 2016r.
Zaprosiłem ją dzisiaj na mały spacer wieczorem.
Zgodziła się od razu, co trochę mnie zdziwiło.
Nie myślałem, że pójdzie mi tak łatwo.
Cały czas się uśmiechała i żartowała.
Kiedy zatrzymaliśmy się na chwilę, zapytała mnie, czy jest rzecz, której się obawiam.
Odpowiedziałem zgodnie z prawdą, że tak.
Boję się odrzucenia przez osobę, którą szczerze kocham.
Uśmiechnęła się wtedy smutno pod nosem i pokiwała głową.
Powiedziała, że boi się tego samego, po czym wstała i ruszyła przed siebie.
Chciałem pójść za nią, jednak tego nie zrobiłem.
Nie zrobiłem tego i to był mój błąd.
