Bekliyordum

Kendimi sevmiyorum

Bunca zaman yaptığım gibi sadece bekliyor bunların geçmesini istiyordum. Kırgındım hayata bıkmıştım insanlardan ama sadece bekliyordum.

Bir yanım kalk artık derken diğer yanım boşver diyordu. Bu çelişkiden kurtulmaya çalışırken genelde pek çalmayan nadiren annemin aradığı telefonum çalıyordu . O saniyede aklımdan binlerce düşünc geçti ' annemdir ' 'hayır saçmalama annem aşşağıda ' neyse diyip telefona baktıgımda arayanın arkadaşım Esra olduğunu gördüm. Hafif sinirli ses tonumla

- Ne var gene ? dedim

- Hadi gel gezelim alacaklarım var . dedi

- Hayır gelmek istemiyorum . dedim

Yanlızca - Neden ? dedi

- Neden mi neden oldugunu çok mu merak ediyorsun çok çirkinim neden beni arıyorsun yanında benim gibi bi kızın olması senin daha güzel oldugunu mu göstericek gelmiyorum . Demek istediğim buydu aslında demek istediğim değilde aklımdan geçen buydu aslında ama sadece - İşte diyip telefonu kapattım.

Sonra yavaşça bakmaya pek cesaret edemediğim bakmaktan çekindiğim aynama yaklaştım .

- Ne kadar da çirkindim kilom kısa boyum ve dökülen saçlarım vardı.

Aynanın karşısında gereksiz bi zaman geçirdikten sonra neyse diyip yataga yatıp gene bütün gün uyuyacaktım ki dersim oldugu aklıma geldi içinde daha da berbat gözüktüğüm okul kıyafetimi giyip okula gidecektim . Giderken anneme ben çıkıyorum demiştim . Dediğim bu cümleye annem kadar bende anlam veremedim sanki evde varlığım yoklugum belliydi zaten annem de tamam diyip geçiştirmeyi tercih etmiştii.

Okulun kapısına yaklaştıkça daha da fazla dışlanıyordum sanki ben onlar gibi değildim onlar zayıf güzel giyinimli tarzları olan sevgilileri olan kızlardı bense yanlızlıgımla mutlu olmaya çalışan bir kız..

Sanırsam ders başlamıştı . Gene aklımdan binler düşünce geçti ' şimdi sınıfa girmelimiyim ? , hepsi bana bakıcak belki bana gülücekler ' çarem yoktu .. Kapıyı çalıp sınıfa girdim . Hocaya söyleyeceğim cümleyi tamamlayamadan yerime oturdum . Yanlız hoca pek bundan yana değildi adımı söyleyip ayağa kalk demişti ama dikkat çekmeyi pek sevmiyordum çantamı alıp sınıftan çıktım ama bu olayı daha da karmaşık hali getirecekti . Sınıftakilerin gülüşme sesleri geliyordu . Kolidorun sonundaki merdivenlere oturup aglamaya başladım . Kendime engel olamıyordum .

Merdivenlerden ayak sesleri duymuştum . tekrar yüzümü kapatıp ağlamaya devam ettim . 'Ağlamamın sebebi kendime güvenmem ve pısırık bi insan olmamdı öz güvenim yoktu kendimi begenmiyordum ' Merdivenlerden çıkan kişi yanıma oturdu .