Stolen Souls

Drie families met allen één kind dat een gevaarlijke gave heeft, weten niet van elkaars bestaan, wél weten ze dat er meerdere zijn met de gave die hun kind heeft. Ze zeggen dat het de kinderen van Nyx zijn, met een gave erbij; zielen van kinderen opslurpen om hun eigen leven te bewaren. Niemand heeft de kinderen ooit in hun transformatie gezien, aangezien dan vreselijk snel zijn, heel sterk en voor je het weet is je ziel opgezogen en zit die weer in hun levenszak. De kenmerken zijn dat alle kinderen hun handen als een kommetje houden en daarin zitten tranen gemengd met bloed, als kenmerken dat 'zij' het waren.

Ik ben een Katie, een meisje dat in het geheim dus ook zo'n zielenvreter is, maar eigenlijk ben ik een heel lief, zacht en onschuldig meisje, totdat ik op mijn veertiende de drang kreeg om te doden, ik zal het je zo zeggen; ik ben er onderuit gekomen, ik heb dus per ongeluk een vriendin van me vermoordt. Ik was zo radeloos dat ik het ging opzoeken op internet en wat vond ik? 'Kinderen met moordneigingen vanwege kind van Nyx', aangezien ik Grieks en Latijn volg, weet ik wie Nyx is, de godin van de nacht. Er stond ook zo'n legende bij wat in mijn eerste opzicht allemaal nep leek, maar al die dingen die daar stonden, ze kwamen allemaal overeen.

Ik herinner me zo'n verhaal van mijn opa, van vroeger, dat er kinderen waren die andere kinderen zouden vermoorden door middel van hun zielen eruit te zuigen; een erg interessant verhaal voor een meisje van 11, maar toch ook weer eng, maar ik hield van eng, ik zag geen problemen. Ik ging naar mijn opa toe en vertelde natuurlijk alles over wat er is gebeurd, het was moeilijk om te vertellen dat ik iemand heb vermoord. Hij keek blij, hij zei dat ik mee moest lopen en we gingen zijn bibliotheek binnen. Hij trok aan een boek en de boekenkast draaide zich om, ik keek rond en stapte de kamer binnen, mijn opa vertelde me dat ik zo'n zielenvreter was, zoals die op het nieuws komen, en dat hij er ook een was, dat ons ras in gevaar was, maar niks drong tot mij door. "Het slaat steeds een generatie over, ik had wel gewild dat je vader er ook een was, maar hij heeft wel mijn sterke kracht, ik ben uiteraard wel blij dat mijn kleindochter er ook een is, aangezien het niemand zou verwachten van zo'n schattig iemand." Dit was de enige zin die tot me door drong, en ik bloosde.