𝟷𝟹 𝚁𝙴𝙰𝚂𝙾𝙽𝚂 𝚆𝙷𝚈 (𝙉𝙇)

H7.

TAPE 4:

Heb je je wel eens afgevraagd hoe het is om iemand te begluren? Om iemands privacy te schenden? Vraag je je wel eens af welke geheimen je zou ontdekken? Welke nare dingen je zult vinden? Daar kom je nu achter. A-4 op de kaart, jongens. Zeg niet dat je te bang bent of dat je het niet fijn vindt om dit te doen. Want weet je wat? Je begluurt dagelijks mensen. We kijken altijd naar iemand. We volgen iemand. En worden gevolgd. Facebook, Twitter, Instagram hebben stalkers van ons gemaakt. En we vinden het geweldig. Iemand in het echt stalken is natuurlijk een heel ander verhaal. Inderdaad. Ik had een stalker. En als je hij A-4 bent beland, sta je nu buiten voor zijn raam. Net zoals ik op dit moment dat ik dit inspreek. Weet je het al? Nee? Blijf luisteren op te horen welke geheimen hij heeft opgegraven. Laten we eerst kijken of hij ze zelf ook heeft. Ik snap dat het opwindend is om naar iemands leven te kijken. Mij hart bonkt nu. Hoor je het?

Clay luistert geconcentreerd naar de tape. Naar het geluid van Hannah's toen nog bonkende hart. Als hij plots opschrikt van een hand op zijn schouder. Het is Marcus. "Eikel, Allejezus Marcus! Wat doe je hier?" "Het spijt me. Ik heb je drie keer geroepen. Maar je hoorde me niet door je koptelefoon waarschijnlijk." "Marcus wat doe je hier?" "Ik hoorde je. Het autoalarm. Ik woon daar tegen over." Clay was het al bijna vergeten dat hij zojuist op zijn weg richting A-4 tegen een auto op reed. "Je bent niet de eersts die naar dit raam komt kijken. We hebben het allemaal gedaan. En we hebben allemaal gegooid." Gaat Marcus verder. "Hoezo 'we'? Sta jij.." Vraagt Clay verbaasds. "Waarom? Wat heb jij dan gedaan Marcus?" "Geen idee. Ik heb niet geluisterd. Toen ik hoorde wie het was viste ik uit wie na mij kwam en gaf het door." "En de kopie dan? Hannah zei dat al we niet luisteren.." "Hannah is dood. Het spijt me, maar het is zo. Wat haar gebeurd is overkomt alle meisjes op iedere middelbare school. Ze wilde gewoon aandacht. En deze bandjes achterlaten dat is gewoon ziek. Dat verdiend niemand. Behalve die gek misschien." Marcus wijst naar het raam. "Tyler Down?" Vraagt Clay wederom vol verbazing. "Gooi deze steen Clay en geef de bandjes door. Dan voel je je beter." Marcus verdwijnt weer tussen de bosjes door. Clay bekijkt het raam, er brand binnen licht waardoor hij Tyler kan zien bewegen. Het raam zit vol met barsten.

Welkom bij jouw bandje, Tyler Down. Zeg eens, wanneer is het begonnen? Hoe lang hield je me al in de gaten? Ik stond er eerst niet zo bij stil. Ik hoorde wel een camera geluid maar praatte mezelf maar aan dat het vast de wind was die langs een tak ging. Maar het geluid achtervolgde me. Ik lag die avond dat het begon verstijft in bed, durfde niet te bewegen. Of de luxaflex te sluiten. Die nacht sliep ik nauwelijks. Zoals je weet. Maar die foto's zijn niet de reden waarom je op dit bandje staat, of wel soms? We hebben het over één bepaalde foto.

Het is ochtend. Clay beluistert nog steeds de tapes wanneer zijn vader zijn kamer in komt stappen. "Ik heb het met je moeder over je huisarrest gehad.. en heb haar wete te overtuigen om het in te korten. Maar wel op één voorwaarde." "Uhm.. Oke." "Praat meer met ons Clay. Laat ons weten wat er in je omgaat. Zodat we op de hoogte zijn. En je moeder zou het fijn vinden als je de deur open zou laten. Letterlijk en figuurlijk." Clay knikt wat met zijn hoofd waarna zijn vader hoopvol de kamer verlaat.

Die dacht op school probeert Clay Tyler aan te spreken. Maar zodra hij dat door heeft vlucht hij voor Clay. Dus besluit hij hem later op te wachten in de red room. "Je bent echt goed Tyler." "Jezus Clay, wat doe jij hier?" "Ik wilde gewoon weten waar onze prijswinnende fotograaf mee bezig is. Interessante dingen." "Niet aan die foto zitten alsjeblieft, die is voor het jaarboek. Je mag hier niet eens komen." "En dat durf jij te zeggen? Ik heb je bandje gehoord." "Is een steen door mijn raam niet genoeg?" "Ik heb er geen gegooid." "Wat wil je dan van me?" "Ik wil dat je de foto's vernietigt. De negatieven. Alles. Anders geef ik je aan." "Geef je me aan? De anderen ook? Justin en Alex?" "Jij stalkte haar." "Ik fotografeer het leven van leerlingen. Ik stalk iedereen. Dat is mijn taak." "Dus je staat bij iedereen voor het raam?" "Zo zit het niet." "Wat een opluchting. Want de eerste keer krijg je zes maanden maar recidivisten krijgen een jaar." "Dat is niet zo." "Inbreuk op de privacy is een een misdrijf. Zoek maar op." "Ik ben geen crimineel." "Dat ben je wel Tyler. En een engerd." "Ik maakte alleen foto's." "Je vernederde haar." "Niet met opzet." "Je verwoestte haar." "Ik hield van haar." Even valt er een stilte waarna Tyler zijn verhaal vervolgd: "Ik weet dat ik haar nauwelijks kende maar ik.. Ik zag haar. De meeste mensen lachen als je ze fotografeert. Ze poseren. Doen alsof. Je ziet ze niet, alleen hun masker. Als mijn camera op Hannah was gericht, was ze.. anders. Ze was echt. En daar werd ik verliefd op. En ja ik nam foto's van haar, maar alleen omdat zulke meisjes niet met jongens zoals ik willen optrekken." "Waarom praatte je niet gewoon met haar?" "Waarom deed jij dat niet Clay?" "Wat bedoel je?" "Ik stalk iedereen, weet je nog? Ik mis niet veel. Jij hield ook van haar. Je keek alleen maar toe vanaf de zijlijn, dus.. zoveel verschillen we niet van elkaar." "Vernietig de foto's Tyler. Allemaal." "Kom op. Wil je er niet eentje houden?" Tyler houd wanhopig een foto voor Clay waarop Clay samen met Hannah te zien is. Dan verlaat Clay de Red room.

Als Clay in de wc komt, ziet hij Tony staan. "Volg je me nu ook al naar de wc toe?" Vraagt Clay geïrriteerd. "Clay pas op voor ze. Ga niet met die mensen om. Ze willen je gebruiken. Ze willen dat jij je mond houd over die tapes. Geloof geen woord van wat ze aanbieden Oke?" "Jij loog ook tegen me Tony. Je loog over waar je gisteravond was. Ik heb je gezien. Met je broers. Je roste die jongen af. Of 'hielp' je hem soms ook?" Dan verlaat Clay de wc's nog geïrriteerder.