Minsan, di mo alam na ang taong hinahanap mo ay nasa tabi mo lang pala…
Ang malala pa ay nasa harap mo na..pero naghahanap ka pa rin ng iba.
Minsan, marami tayong expectation para sa mga ideal girl or boy natin… pero minsan, di mo lang napapansin na ang pagiging imperfect nya ang mas nagugustuhan mo sa kanya.
Yung mga pangungutya, asar, tawanan, kwentuhan at samahan na madalas nyong ginagawa.. di mo lang alam na unti-unti na pala syang nagiging mahalaga sa buhay mo.
Love is not selfish. It’s about sacrifices and giving up you made for the sake of love.
Ang tanong lang ay makakaya mo kayang gawin to?
O, mas pumapaibabaw ang kompetensya sa pag-ibig na hinahangad nyo?
Everything happens for a reason. Kailangan mo lang maniwala at magtiwala para walang mangyaring masama.
Pero, ok lang ba talaga na ganun lang ang gawin mo para wala kang ibang taong masasaktan at hindi dumating ang araw na ikaw na ang nahihirapan?
Kung papipiliin ka sa bagay na ikaw ang nauna pero sinasarili ng iba, papayag ka ba na angkinin lang sya, kahit dapat sana’y iyo sya?
Hahayaan mo kayang mahalin nya ang iba kahit na pag-aari mo sya?
Ipagtatapat mo kaya sa kanya ang totoo mong nararamdaman kahit alam mong pareho lang kayong masasaktan?
At bilang taong naging dahilan ng lahat, ano ang kaya mong isakripisyo para sa ikakatahimik nila?
Kung ikaw ba ang pumapagitna sa away ng mga kaibigan mo, ano ang gagawin mo para manatili pa rin ang magandang samahan nyo?
Panu kung dumating ang araw na kailangan mo ng mamili?
Relasyon? O,pagkakaibigan?
Magtitiwala ka pa ba? O, kakalimutan mo na sila ng tuluyan?
Sino pa ba ang dapat mong paniwalaan?
And before everything else, sino ba talaga ang may karapatan? At sino ang mas matimbang?
You will know it if you read it.
Authors note: My gosh, first story ko po to kaya sana mag-enjoy kayo.^w^
Pakiread po ang chapter one ha. thank you!
