Yazmak,konuşmak hatta yaşamak zor geliyor bazen...
Bazen özlüyor insan,nefret ediyor,kızıyor,kıskanıyor en çokta özlüyor,dönsün diye bi özleyiş değil bu bilmiyorum nasıl bişey işte???
Dönse nasıl bi tepki veririm onu bile bilmiyorum,suç işlemişsin gibi bütün yükü yükleyip gitmesinden, dinlememesinden nefret ediyorum, hele ki kimsenin anlamayışı,kimseye anlatamayışın,güvensizliğinin sebebi olması, en garibi haberinin olmayıp ya da bile bile takmayışı seni garipleştiren olay ağacının dalları...
Ne yaparsan kendine yaparsın yaptım da hasta olmama vesile oldum mesela sinirlenmek gibi olayım kalmadı çünkü nefes alamıyorum sakin de olamıyorum böyle bi tezatlık işte çünkü aklımda senden cevabı beklenen onca soru var,soru var sorular varda bunun tepkisi ne cevap var ne de cevaplayacak bir sen varsın...
Sahi yerim çoktan doldu dmi bazen yerini doldurmak istemeyişimin enayiliğini hissediyorum gibi...
Ben sende evet basittim yerimi doldurarak basitleştirdin ya da, tamam ama ben seni basitleştirmek istemiyorum bunun için sevmedim bunun için büyük bellemedim ya da büyükler öyle dmi gerçekten hep bi küçüklüğe özenti hep bi küçük olmak istemeler sonra onca küçüğün hayallerinin içine sıçıp tamamen hayvandan da aşağı küçülmeler ben büyük olmak istemiyorum ki böyle bi büyükte olsun istemiyorum anılar yaşanılan güzellikler bana yeter ki her gece çocukça gözü buğulu,yaşlı,puslu dualarıma ekliyorum seni dönmen için değil mutlu olman için belki hayatındaki bi zorluğun duamla gitmesine vesile olurum umuduyla evet evet hiç bi zaman yanında olamadım zor zamanında ama küçüktüm işte aşamadığım engellerim vardı benim de gelemedim, yanındayım diyemedim şimdi ise deli gibi kaçıyorum göz göze gelmemek hatta beni sana ufak şeyler bile hatırlatacak olmasın diye kendimden bile ötelere deli gibi kaçıyorum işte...
Mesela yazarak edebiyata kaçıyorum bak yazıyorum ve sessizliğe ihanet ediyorum içimdeki söyleyemeyeceklerime,söyleyemediklerime yanında olamayışlarıma yüzünü güldürmeye vesile olamayışa,gözümden süzülen yaşa hep ihanet ediyorum sensiz geçen zamanlara ve adım adım uzaklaşıyorum bizden,senden,benden olmamam gerekenlerden,olmayacak olanlardan...
Hatırlamaman için,sahte gülüşünü görmemek için,ya da somurtmanı seyre dalmamak için en çokta için için ağlamamak için kaçıyorum işte bazen...Neyse edebiyat dmi hepsi özlemek,sevmek,uğruna bazen saçmalamak hepsi işte edebiyat,garip bi edebiyat bakış açısı ne diyebilirim ki,ya da ne demeliyim ki...
Hayat işte bazenlerle,keşkelerle,ahlanmalarla dolu,azınlıkta iyiliklerle geçip giden bi hayat işte...
Bilmiyorum işte garip,uzun ama kısa,kısa ama uzun tezatlıklarla garip bi hayat işte....*kedileri sevdiğimden eklemek istedim herşeyde bişey aramaya gerek yok bence...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbine ve Diline
RandomBirikmişler denilebilir ya da aldanışlar boğazda kalan yutkunamadığınız düğümler bilemiyorum söyleyemediklerim belki de bu yazdıklarım her neyse işte yazıyorum korkarım aslında da yazıp başkalarına da yön belirtmekten yanlıştır belki diye ,vebalden...