Just me.

Hoofdstuk 2

Op 18 augustus 2003 ben ik geboren en ik was enigst kind. Ik was ook het enige kind in heel de familie dus ik kreeg super veel aandacht! Elke maandag en dinsdag ging ik bij mijn opa en oma logeren, super relax! Mijn moeder raakte 1 jaar na mijn geboorte weer zwanger, van een dochter. Helaas bleek dit een miskraam te zijn en ze is verder nooit geboren. Mijn ouders hadden daar eerst super veel moeite mee, maar gelukkig hadden ze mij nog..! Eigenlijk bleef ons leven zo verder gaan, mijn ouders werkte door de weeks, ik logeerde bij heel de familie en alles was eigenlijk perfect. Ik ben altijd een gezonde baby geweest, het enige wat ik had was een bult op mijn hoofd, maar ze konden niet zien wat het was. Verder had ik als baby geen last van die bult en het was, volgens de dokters, allemaal oké. Het kon ook niet weg gehaald worden, want er zou anders een kans zijn dat ik zou overlijden tijdens die operatie. Mijn ouders wilde dat risico niet lopen en vonden alles wel prima zo. 1 jaar na dat mijn moeder die miskraam gehad heeft is ze weer zwanger geworden, weer van een dochter. Alles ging goed en op 19 juli 2006 werd mijn zusje, Floor, geboren. Wat was ik een trotse zus, samen met mijn opa en oma ging ik naar het ziekenhuis om mijn zusje te bezoeken. Toen ik haar zag kon ik niet stoppen met zeggen dat het mijn zusje was. "zusje" "zusje" "zusje" zei ik dan heel de tijd. Weer 2 jaar later werd mijn broertje, Merijn, geboren. Toen was heel onze familie compleet. 

In de tijd dat mijn broertje geboren werd ging ik ook al naar school, ik zat in groep 1. Ik maakte vrij snel vriendinnen en ik weet nog dat ik met heel veel jongens tegelijk verkering had, maar dat ik er maar 1 leuk vond. Ik was altijd een hele vrolijke kleuter, er was geen dag dat ik niet lachte. Op school deed ik altijd mijn werkjes goed en ik leerde al snel lezen en schrijven. Ik was wel iemand die altijd speelgoed liet afpakken, ik liet alles toe. Ook zat ik altijd met mijn mond open, mijn juf van groep 1 en 2 zei altijd dat ik met mijn mond dicht moest zitten, maar dat deed ik nooit. Later is ook gebleken dat ik adem problemen had, maar dat komt later wel. Op school had ik dus een hele hoop vriendjes en vriendinnetjes en ik sprak ook elke dag af. Ik kan mij niet heel veel meer van die tijd herinneren, het enige wat ik nog weet is dat ik altijd lachte, zelfs wanneer ik prikken kreeg, en dat ik altijd rokken droeg. 

Met mijn familie was alles ook goed, het enige wat er was was dat ik een drugs verslavende oom had, maar daar merkte ik als 4/5 jarige nog niet heel veel van. In mijn ogen was het leven gewoon perfect en kon er nooit iets mis gaan.