Sigara gibidir acı.bağımlılık haline gelir bir kere.sen olursun ona bağımlı.yavaş yavaş çektiğin duman misali olan acıları dışarı üflersin.ve o duman bile seni yanlız bıraktı.keskin bir acı saplar bir de yüreğine.boğulacak gibi olursun ama boğulamasın.
Keşke boğulsam ama öyle kolay değil ki! Acı içine yükü hiç hafiflememiş bir sancı,bir zif olur zamanla.zaman geçtikçe büyür bu yara.sargı bezi olsamda sarsam yaralarımı.fakat o öyle kolay değil ki! Bağımlı yaptı seni.uğruna acı çektin.artık yeter dedin.ve çok geç. Birgün aldı eline bir ip.ve bugün son gün dedin.son acı dedin.fakat ip bile seni kabul etmedi.
Seni ip bile kabul etmedi !
Hayat seni nasıl kabul etsin ki!
Toprağı sen düşün.
Boştu hayat .ve o boşlukta süzülüyordum.
Birgün acı nedir dedim.ve şuan hayatta değilim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Birikmiş Olanlarla
RandomYaşayarak yazmadım ben bu yazıları görerek yazıyorum zaten.beyaz sayfalara döküldü kelimelerim.kağıtla bütünleşti yazılarım.yeri geldi mezardayım yeri geldi mektuplarda.sana olanlarla burdayım birikmiş olanlarla ...
