CHAPTER 1

18 7 2
                                    

       Labis na nag -aalala si miles para sa anak.Marami na  ang mga batang nawawala sa kanila lugar at posible na mangyari din iyon kay karen.

         Sa pagkaka-alam niya,noong isang buwan pa nag simula mawala ang mga .Kung hindi siya nagkakamali ay lima na ang mga ito,na nasa edad  apt hanggang pito.Isa rito ay lalaki at bago daw nawala ay kasama ng pinasang babae na hindi pa rin nakikita.

         "Malolokaako kapag nawala ang anak ko,"bulong niyang nasapo ang sariling noo.Napatitig siya sa tasa ng iniinom na kape habang nakaupo sa dining table"Animna taon ka siyang inalagaan..."

           Dahil sa pangamba  ay  magdamang siyang hidi nakatulog.Nanatili lang siyang nakahiga sa kama habang  nag-iisip. Nang pumutok ang liwanag  ay saka siya bumangon at nag tungo sa kusina .Ang buong  akala niya ay mawawaksi ang isipin habang nag hahanda ng agahan ngunit bigo siya.Iyonpa rin ang sumalit sa kanyang kaabalahan at niyo ngan nakatapos siya sa ginagawa ay tuluyan na iyong namahay sa utak niya. 

         Bumuntunghinigna siya. Mariing ipinikit ang mga mata .Hindi pa man ay hirap na hirap na ang kanyang kalooban .Hindi talaga niya kayang mawala sa piling niya karen .Ikamatay niya iyon!

        "Pinalaki ko si karen ng maayos.Ibinigay ko sa kanya ang lahat at buongbuhay  ko,y inilaan ko para sa kanya .Hinding-hindi ako papayag na makuha siya ng kahit sino!" 

           Nalaglag isa-isa ang kanyang mga luha Totoong emosyonal siya pagdating kay karen.Sobra minahal niya ang bata.Kaya niyang,ang ibigay ang sariling buhay paradito.Katunayan, ang  maisip lang niya na masasaktan ito kahit sa simpleng bagay ay doble na ang sakitna kanyang nararamdamanbaka ang trimple o higit pa!  

           Biglang siyang napasigaw at napa-igtad sa pagkakaupo.May ingay na nagmula sa loob ng kuwarto nila ni karen.

            "Karen!' Sigaw niyang mabilis na tumayo.Naisip na nasa panganib ito kaya mabilis siyang tumakbo papasok sa kuwarto.Iniwanan niya kanina na mahimbing na natutulog ang bata subalit sa sandaling iyon ay tila hindi maganda nangyayari dito"Anak!"

           Pagbungad palang niya sa bukas na pintuan ng kuwarto ay agd niyang napansin ang gumagalaw na kurtina ng bukas na bintanang may grill.Lalong lumawig ang kaba sa kanya dibdib 

           Pansamantalang nawala sa isip niya si karen na mahimbing pa ring natutulog sa kama .Hindi ito nagambala ng ingay na kanyang narinig kanina. 

           Natuon ang atensyon niya sa bintana."M-may taong sumilip?"  

           Gumapang ang kilabot sa buo niyang katawan.Nayakap niya ang sarili at napalunok.Saka nanlalaki ang mga matang inilinga ang paningin.Napatigil siyang sa pagakbang  dahil  nangaton ang mga tuhod niya.Pinanlalamigan siya ng pakiramdam at unti-unting   tila namamanhid ang bou niyang  katawan.

            "Sino kaya taong  yon na sumilip dito?"

               Nanghilakbot siya nang makita ang picture frame.Nasa sahig iyon at nagkalat ang basag nitong bubog. May ntao ngang sumilip sa bintana at sa paghawi nito sa kutina ay nasagi ng kamay nag bagay na nahulog ,na siyang gumawa  ng ingay.

               "Diyosko po!Ang anak ko..."

                  Noong niya muling naalala ang bat. Naisigaw niya ang pangalan nito saka mabilis na lumapit  sa kama.Halos tumalon siya sa pag-upo sa gilid niyon kaya nagulat ito at nagising. 

MissingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon