Çünkü Bok Vardı.

♣BÖLÜM 1♣

Tüm dünyam kararmıştı.Hiç bu kadar utandığımı hatırlamıyorum. "Başkan Kennedy"dediğim çocuk beni kaldırmak için elini uzattı. Hep elele tutuştuğumuz ve o ellerini hiç bırakmadığımı hayal ederdim şimdi ise bu hayalim gerçek olacak.

Birazdan benim kalkmama yardım edecek ellere baktım ve baktım.. Kennedy en çapkın sırıtışını yolladı ve benim bi tepki vermediğimi görünce elimi tuttu ve nazikçe beni ayağa kaldırdı.  Bu sırada Tracy  yanımda piç piç gülüyordu ve herkes yavaş yavaş dağılmaya başlamıştı Kennedy pantolonuma vurarak tozları silkelemeye başladı. Aman tanrım!!! Bu bi rüya olmalı bu gerçek değil elleri bacaklarımda!!!!

O anki ruh halim cidden çok garipti. Midemde halay çeken hamsiler vardı sanki asdfasdgghj. Başkan Kennedy işlemi bitirdikten sonra o güzel gözlerini çevirerek bana baktı. Wat da fak iz goying on!?!?!?

Kendimi Dark Horse klibinde kuma dönüşen adam gibi hissediyordum. Gözleri-daha doğrusu bakışları- 30 metre uzaktan bir kadını hamile bırakacak derecede etkiliydi. Bana biraz daha bakmaya devam ederse ilerde yapacağımız 14173848208493 çocuğumuzun ağlama seslerine katlanamak zorundaydı asdssjglld.

Sesinin tınısıyla gerçek hayata döndüm.

"İyi misin?"

Evet!Evet!Evet!

"Hayır.  Bacağım çok acıyor. "

Hahahhaa! İçimdeki küçük sürtük kendini belli etmişti yine.

Elini belime koyduuu :0 Bende fırsattan istifade elimi boynuna attım tabi asdfafahsh. Pıtı pıtı revire doğru yürüdük.

Revire geldiğimizde ölmeyi unutmuş hemşiremiz -evet, gerçekten ölmeyi unutmuş bu kadın- ortalıklarda yoktu. Bana yardım etti ve oturmamı sağladı. 10 dakika sonra yaşlı hemşiremiz gelmişti. Ayak bileğimi açtı ve bakmaya başladı.  Bu sırada sevgili yakışıklı prensim de bacağımı inceliyordu ( yanlış anlamayın yani incilmiş bacağım asfafafsh).Hemşire biraz daha baktıktan sonra bir krem sürdü ve bandaj sardı. 

Yine Kennedy'm sayesinde dışarı çıktık ve sınıfımıza doğru yürümeye başladık. Şu anı hayal bile edemezdim yani. Ben daha onunla en ufak bir iletişime geçmemişken şuan onun kollarındayım bitchesss!

Sınıfa geldik ve sırama oturdum. Bana baktı ve tekrar "İyi misin? " diye sordu prensim. Gülümseyerek başımı salladım. O da memnun olmuş bi gülümsemeyle karşılık verdi -Tanrım, şuan üstüne atlayabilirim- .Utanarakta olsa konuşabildim.

"Şey... Sen maça devam etseydin ben iyiyim burda durmana gerek yok."

Tam emin olamayan bakışlar yollarken ona sevimli bakışlar attım. O da -istemeyerekte olsa-sınıftan çıktı. Sevimli pandam gittiğine göre artık kalp krizi geçirebilirim...