Verloren,

Ik had nooit gedacht dat dit zou gebeuren,Vroeger kwam ik hem nog wel tegen in de stad.Ik zag.hem altijd met een big smille.De ergste herinnering is het liedje.Call me maybe.Die zongen we altijd samen.We hadden alebij heel veel lol.Hij was nog maar 13.En ik moes zo'n dierbaar iemand missen.Het begon alemaal zo...ik werd wakker en kwam uit mn bed.Ik trok mn kleren en en fietste naar karim.Hij zei dat hij vandaag even niet kon.Zo spraken we af in de stad.En ik besefte toen niet dat dat dan de laatste keer zou zijn dat ik hem zag.Het was laat.Ik was te laat voor onze afspraak in de stad.En ik had nooit te laat mogen zijn.Ik kwam net in de stad.En zag nog net hoe karim zelfmoord pleegte.Ik zag dat hij een mes in zichzelf steekte.Ik schrok ik gooide de mn fiets op de grond en rende op hem af.Ik knielde voor hem en ik barste in tranen uit.Er stond een groepje mensen om ons heen.Iemand had al de EHBO gebelt.Ik schrok van het geloei van de sirene's.Hij was nog zo jong.Ik pakte de mes uit zijn buik.Er zat overal bloed op.De EHBO pakte karim op en nam hem mee in het busje,Ik bleef staan tot het busje uit de verte was wegereden.Zo was het busje weg.Barste ik in tranen uit.Ik fietste naar huis.me moeder zag dat ik huilde.Ze vroeg wat er was.Ik negeerde haar en rende naar boven en deed de deur opslot.Ik was boos boos op mezelf.Ik was te laat.Waarom deed hij dat,Kwam het door mij.Wat was er wrm pleegde hij zelfmoord?Ik wouw dat zelfmoord niet bestond.K' wouw ook zelfmoord plegen.Maar ik dacht laat ik dat maar niet doen.Ik verloor mn beste vriend.En het enigste wat ik nu kan doen is huilen.Wat zouden z'n ouders nu doen?wat zouden zn familie nou doen?waren heel veel vragen die ik alemaal niet zelf kon beandwoorden.Het was avond. Ik staarde een beetje voor me uit.Ik had tranen in mn ogen en ik zag er niet uit.Ik kon niet slapen.Ik zag nogsteeds voor me hoe karim de mes in zich stak.Opeens besefte ik dat ik de mes nog in mn zak had.Ik haalde de mes eruit.En ik barste weer in tranen uit.Niemand wist hoe belangerijk hij voor me was.Ik kon altijd alles aan hem vertellen.TJA...Nu niet meer.Ik probeerde te slapen.Maar ik wer na 5 min al wakker.Ik kreeg nacht merries.Ik droomde dat.hetzelfde gebeurde met mn zusje.Het mes lacht naast me.Ik pakte het op.ik stond op.Zette een stap.En ik liet hem vallen.Ik hoorde opeens een stem.Het voelde alsof het echt was.Ik keek om me heen.Ik luisterde goed . Het was de stem van..Van karim.Ik bleef rustig.Maar van binnen schreeuwde ik.Hij zei   ik ben niet echt dood.Ik heb een vriend.Die heeft me geleerd om met je te communiceren.Ik ben nog niet in de hemel.Ik was er nog niet klaar voor.Ik ben een geest.Ik pleegde zelfmoord omdat..Ik hoorde dat mn mobiel ging.Ik nam dus op het was een dreig telefoontje.Hij zei dat ik geld voor hem moes stelen of ik werd vermoord.Eigelijk het was echt zo.Hij kwam op me af.Met een mes.Hij zei doe het nou maar.Ik verwacht je in het stads steegje om 3uur met het geld.Ik was doodsbang.Toen hij weg was.pakte ik mn zakmes uit mn zak.En pleegde dus zelfmoord.En toen opeens.Was het stil.Hoorde ik het nou goed.Was het echt karim?Of verbeelde ik het me.ik ging weer proberen te slapen.Maar het lukte niet echt.In de ochtend was ik moe te moe.Ik moes naar school.Dat was het ergste.Normaal zat ik altijd het 1ste uur naast karim.Maar dat kon nu niet.Er stond een hele lege stoel naast me.Ik was stil.Ik was verdrietig.Ik had m'n beste vriend verloren.Karim was als een broertje voor me.We deden alles samen.IK moet hem nu missen.2de lesuur was ook een ramp.De stoel voor me was leeg.We kregen een nieuwe jongen in onze klas.Hij stelde zich voor.Ik ben martijn.Ik ben 12 jaar.mn hobby's zijn Computeren en voetballen.De docent zei oke martijn ga daar maar zitten.En hij wees naar het plekje van karim.Ik schreeuwde perongeluk.Maar daar zit karim.De docent zei nu niet meer.Karim is dood.Opeens begon hij tegen mij te praten.HIj droeg een seater.En een strakke broek.Gwn heel normaal op onze school.Hij begon in 1 keer tegen mij te praten.hij zei.Hoi, wie is toch die karim dan.Ik negeerde hem.Eigelijk hij was best aardig.Een week later leerde ik hem beter kennen.Hij leek een beetje op karim.Die was ook altijd nieuweschierig.Hij wouw alles weten.Eigelijk hij gaf me ene beetje troost.Hij was misschien wel een vervanger voor karim.Maar nee.Karim blijft altijd nummer 1 voor mij.Niemand zou hem kunen vervangen.Ik voelde me raar.Ik besefte dat er iemand uit mn leven is.Dus ik zei dat ik me niet lekker voelde zodat ik naar huis kon.Misschien was het spijbelen.Maar ik voelde em echt niet lekker zonder karim.Hij zei altijd tegen mij.Raak ik je kwijt.Zijn we nogsteeds samen.ik heb die uitspraak nooit begrepen.Want als we elkaar kwijt zijn.Zijn we toch niet meer samen.Of zou hij me in de gaten houden?Die avond zag ik weer de zelfmoord van karim.Het was.. raar.Het was raar dat ik die beelden nooi vergeet.Ik kwam 2 dagen niet op school.Toen ik er weer kwam zei martijn.Waar was je.Hij leek echt op karim al ik ziek was en terug kwam zou hij precies het zelfde zeggen.Misschien is dat het.Misschien  is er altijd nog wel een ander karim op de wereld.Nou niet echt een andere karim.Maar een karim die iemand anders is.Dat kan hij bedoelen met.Raak ik je kwijt,Zijn we toch nog samen.Ik werd goede vrienden met martijn en deed weer vrolijk.Maar diep van binnen misde ik karim.Heel stiekem zag ik nogsteeds de beelden van zijn zelfmoord voor me.Elke dag en nacht miste ik hem nog.Maar martijn trooste me.Hij was het engeltje voor mij.Want de rest liepen over me heen en zeiden dat ik te stil was.Maar martijn stond bij me stil.HIj begreep me.Hij dacht er over na.Hij denkt.Wat als dat bij mij gebeurde?Wattdan?Mijn leven was al een stuk beter.En heel stiekem mis ik karim nogsteeds.