kalbine defalarca bıçak saplanıyor. pişmanlık yaşıyorsun deliler gibi pişmanlık.. ama neye biliyor musun? o yanındayken kıymetini bilemediğine.. manyaklar gibi mutluymuşsun onunlayken esasında.. bunu onunlayken anlayamadığına pişmansın.. bir saniye bile aklından çıkmıyor. sesi.. sanki üzerine sinmiş kokusu.. nereye baksan, nereye gitsen onu görüyorsun.. her adımda gölge gibi takip ediyor seni.. aldığın her nefes, attığın her adım eziyet... zaman zaman insanların sözleri buğulanıyor kulağında.. siluetleri flulaşıyor karşında... üzüntüden yataklara düşüyorsun.. bilinmedik hastalıklar ediniyorsun.. tabipler derman bulmaya çalışıyor.. ama hiçbiri sana geri getirmiyor onu.. hayallerinde rüyalarında onunlasın.. ama uyanmak bir zulüm adeta.. yanında olmadığını görmek.. iki saniye önce sevinç çığlıkları atarken rüyalarında.. şimdi bomboşsun.. onsuz hayatındasın yeniden. evet bıçağın acısını hissetmek zorundasın şimdi yine. bütün bunlara rağmen yine de seviyorsun onu. gözyaşların sanki sana onu geri getirecekmiş sicim sicim ağlıyorsun. cebinden çıkan ufacık fotoğrafı bile tebessüm ettirmeye yetiyor dudaklarını... yok geri gelmiyor işte.. işte yine bomboşsun.. umutların hayallerin paramparça.. ama yaşamak zorundasın.. ailen için.. sevdiklerin için.. KENDİN için. "değerlerin" için. aşk acısını benden iyi kimse anlatamaz
