''Yal..yalv...yalvarırım gitme . beni sensiz bırakma. Beni tek başıma bırakma''
havaalanında nefes nefese karşısında dikiliyordum.biz bu yola beraber çıkmıştık yanacağımızı bile bile,küllerimiz kalıncaya kadar yanacağımızı bile bile bu yola çıkmıştık . şimdi ne değişmişti de .beni onsuz bırakmayı düşünebilmişti. Ellerimi onun kumral saçlarında gezdirdiğimde zamanın durduğunu ,tüm dertlerimi unuttuğumu SADECE bu şekilde nefes alabildiğimi bildiği halde nasıl terk ederdi beni.Ölsek bile bendeki sen asla bitmiyecek diyen adamdan geriye ne kalırdı benliğime dair..
''üzgünüm eren''beni öldürmeden önce bana bahşettiği son şey basit bir özürdü birde kan çanağına dönmüş gözleri ..
arkasına son kez bakıp ilerlemeye başladığında hayat benim için bitmişti . vücudumun değil kalbimin ağırlığını taşıyamayan ayaklarım tükenmişti . O da beni yarı yolda bırakarak dizlerimin üstüne düşmemi sağlarken yapabildiğim tek şey gözlerimden usul usul gözyaşlarımı akıtmaktı. kim demişti erkeler ağlamaz diye ...
oğuz gitti, eren bitti
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
merhaba arkadaşlar tanıtım bölümüyle karşınızdayım bu hikayeyi yazma amacım aşk'ın her türlüsünün güzel olduğunu berki üç beş insana gösterebiliriz amaçlı.iyi okumalar
