'Gefeliciteerd!' roepen mijn ouders van achter de deur. Zwijgend loop ik naar de deur en maak hem open. Meteen krijg ik een cadeau in mijn handen gedrukt. 'Bedankt!' roep ik voordat ik het papier eraf trek.
Een normale doos verschijnt en hij begint te bewegen. Zo nieuwsgierig als ik ben ruk ik de deksel eraf. Ik stop mijn neus erin en zie een zwart met wit hoopje in een hoekje zitten.
Ik pak het eruit en het bijt in mijn hand. Met een luide kreet laat ik het beest - dat blijkbaar een pinguïn is - uit mijn handen vallen. Met een luide plof komt het op de grond.
Mijn ouders zijn inmiddels weggelopen en ik ga tenover de pinguïn zitten. 'Hoe heet jij?' vraag ik hem. Hij zwijgt. 'Hoe heet jij?' vraag ik nog een keer.
De pinguïn zwijgt nog steeds en waggelt naar mijn koektrommel. Hij graait er een hoekje uit en probeert hem op te eten - wat niet lukt, want hij heeft een snavel.
'Ik noem je Pipsqueek!' roep ik enthousiast. Nog steeds zwijgt hij. 'Waarom praat je niet?' vraag ik hem. Weer niks. 'Hoor je me wel?' ik zwaai met mijn hand voor zijn gezicht.
Pipsqueek waggelt de kamer uit. Somber sta ik op. Wat heb ik aan een pinguïn die niet praat? Dan vormt zich een enorm ideeënlampje boven me hoofd. Die vervolgens met een smak tegen mijn kop komt. Ik zucht en ren naar beneden. Dolly - onze hond - komt meteen naar me toe gerend.
'Pak de pinguïn!' roep ik. Ik klim op zijn rug en meteen vliegt hij ervandoor. Op weg naar Pipsqueek Als we bij Pipsqueek Aangekomen zijn springt Dolly hyper op hem af en neemt zijn hoofd tussen zijn tanden. Ik hoop dat hij het uit zou kermen van de pijn, maar nog steeds zwijgt de pinguïn.
Nog een idee vormt zich boven mijn hoofd, maar dit keer zet ik een stap opzij, zodat hij niet tegen mijn kop knalt.
Ik pak Pipsqueek Tussen Dolly's bek vandaan en neem hem mee naar de dierentuin.
Ik pak een tak en begin op van alles te slaan, zodat er een irritant muziekje ontstaat. Ik hoop dat hij zou gaan zeggen hoe irritant het is en dat ik ermee moet kappen, maar helaas doet Pipsqueek zijn mond nog steeds niet open.
Ik sleur hem mee naar de varkens en rol hem door de modder, hopend dat hij zou gaan zeggen dat hij stinkt. Maar nog steeds zwijgt hij.
'Praat!' roep ik, wilde gebaren makend. 'Sukkel! Praat dan!' de pinguïn lijkt me niet te horen en waggelt weer van me vandaan. Ik volg hem. Hij loopt naar de apen en begint aan het tralies te rammelen.
'Wat doe je?' vraag ik. De pinguïn kijkt me aan en waggelt dan weer weg. 'Wat een kut beest' mopper ik.
Ik sleur hem mee naar de leeuwen en gooi hem ertussen. Hysterisch - zonder geluid te maken - waggelt hij door het hok, opzoek naar een uitgang. Ik grijns. Als hij nu niet gaat gillen eet ik mijn schoen op.
Ik wacht. En wacht. En wacht. Niks. Geen geluid. Geen piepje. Ik trek mijn schoen uit en stop hem in mijn mond en ik zal je vertellen: schoen is smerig.
Ik pak hem uit het hok en begin hem genadeloos te kietelen. Een valse grijns op mijn gezicht en met een schoen minder. De pinguïn laat tranen vallen van het lachen, maar maakt geen geluid.
"Poep beest,' mopper ik. De pinguïn stopt met huilen en geeft me een klap in mijn gezicht. Slaat zijn vleugels over elkaar en haalt zijn neus op. Hij loopt naar een vreemde en raakt haar met een vleugel aan. Daarna kijkt hij mij met een geniepig lachje aan.
Even later veranderd de vrouw in een kip. Ze heeft rode lippenstift op en legt om de seconde een kleurrijk ei.
Met open mond sta ik naar hem te kijken, wat hem de tijd geeft om een ei in mijn mond te mikken. Meteen spuug ik hem uit en kijk ik hem woest aan.
'Oh, dus je kan wel boos worden en niet praten?' vraag ik hem sacherijnig. Hij knikt zelfvoldaan en loopt naar het hok van de leeuwen. Gefascineerd bekijkt hij de beesten.
Ik loop woest op hem af en gooi hem weer over het hekje. 'Dat zal je leren!' roep ik hem. Maar de leeuw loopt niet op Pipsqueek Af, maar op mij!
In een hap propt hij mij in zijn mond. 'Help!' roep ik. 'Help!' ik voel dat de leeuw zit ergens tegen verzet en even later tuimel ik uit zijn bek.
Bezaaid met kwijl van het beest zit ik op de grond. 'Fjuuw,' hoor ik een piepstem. Ik kijk met een ruk op. Pipsqueek staat voor mijn neus met een veer in zijn handen.
'Je praat!' roep ik uit. Hij knikt beschaamd. 'Waarom praatte je niet eerder?' ze pinguïn schuifelt wat met zijn voet over de grond.
'Je stonk...Ik hield mijn adem in.'
-----
Ja niet het beste verhaal, maar goed. Ik wist niks anders ;')
932 woorden
